Δηλώσεις με μια μικρή δόση πίκρας έκανε ο μέχρι πριν λίγες μέρες παίκτης της ΑΕΛ Τάσος Κυριάκος στο λαρισινό περιοδικό «Must» και αναφέρει τα εξής: «Όταν ήλθα στην ομάδα είχα υπογράψει για δυο χρόνια. Πίστευα και ήθελα να εξαντλήσω το συμβόλαιό μου, και ήλπιζα σε κάποια ανανέωση ώστε αν γινόταν να τελειώσω και την καριέρα μου στην ομάδα της Λάρισας, την ομάδα της καρδιάς μου όπως μου αρέσει να λέω. Για κάποιον λόγο – δεν ξέρω πραγματικά τι έχει παιχτεί – τρεις μέρες πριν ξεκινήσει η προετοιμασία μου είπαν να φύγω. Δεν ήμουν στα πλάνα της ομάδας, ενώ πέρυσι βοήθησα όσο μπορούσα όπως είδε όλος ο κόσμος. Εφέτος ξαφνικά εγώ ήμουν αυτός που δεν υπολόγιζαν καθόλου. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω ποιος είναι ο λόγος.Τα συναισθήματα για την ΑΕΛ ποτέ δεν θα πάψουν να υπάρχουν. Μεγάλωσα με αυτή την ομάδα, την αγαπάω αυτή την ομάδα παρόλο που δεν φεύγω και με τον καλύτερο τρόπο. Άλλωστε πέρσι για να έλθω είχα απορρίψει προτάσεις μεγαλύτερες οικονομικά μόνο και μόνο για να έλθω στην αγαπημένη μου ΑΕΛ. Τελικά νομίζω ότι πρέπει να το βλέπει κάποιος καθαρά επαγγελματικά ενώ εγώ έβαλα το συναίσθημα πάνω από τον επαγγελματισμό. Όπως είπες και εσύ δεν ήλθα σαν το μεγάλο όνομα, αλλά όσες φορές μπήκα στο γήπεδο την ίδρωνα και τη μάτωνα τη φανέλα. Και κοίταξε, δεν πουλάω ΑΕΛίκι, εκτός αν το προετοίμαζα από όταν ήμουν 10 και 12 ετών τότε που έκλαιγα όταν έχανε η ομάδα και από 14 όταν ονειρευόμουν τον Τάσο με το άλογο στο στήθος.
Εκεί που θέλω να σταθώ είναι ο κόσμος της Λάρισας. Αυτές τις 10-15 μέρες που παίχτηκε όλο αυτό το σκηνικό μου έδειξαν μεγάλη συμπαράσταση και μόνο οι φίλαθλοι με αντιμετώπισαν σαν έναν δικό τους άνθρωπο».
Τέλος αναφερόμενος στις σχέσεις του με τον τεχνικό Μαρίνο Ουζουνίδη τόνισε τα ακόλουθα: «Δεν είχα πρόβλημα. Με το που ήρθα στην ομάδα με έβαλε και έπαιξα. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω στον προπονητή είναι ότι ενώ στον πρώτο γύρο με θεωρούσε από τις πρώτες επιλογές και νομίζω ότι βοήθησα την ομάδα, ξαφνικά στον δεύτερο γύρο – επειδή ήρθαν κάποιοι παίκτες – δεν μπορούσα να βοηθήσω ούτε σαν αλλαγή. Τις περισσότερες φορές έμενα εκτός αποστολής ή ακολουθούσα την ομάδα για να την ακολουθήσω. Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Ακόμη και στα play-off που η ομάδα βγήκε νωρίς εκτός στόχου δεν έδωσε ευκαιρίες. Εντάξει, εγώ είχα και 22-23 συμμετοχές, αλλά δεν έδωσε ευκαιρίες σε παιδιά που τις χρειαζόταν και επέμενε να βάζει παίκτες που ήξερε ότι το καλοκαίρι θα φύγουν».
