Ανακοίνωση εξέδωσε ο Σύνδεσμος Φιλάθλων ΑΛΚΑΖΑΡ με τίτλο "Μια ιστορία που την κρύψανε πολλοί"
Αναλυτικά η ανακοίνωση του Συνδέσμου Φιλάθλων ΑΛΚΑΖΑΡ
«Θα σας διηγηθούμε πως έχουν τα πράγματα από τη σκοπιά του πιο άμεσα εμπλεκόμενου μέλους του συνδέσμου με όσα διαδραματίστηκαν στο κοντινό παρελθόν.
Ο σύνδεσμος μοστρες έκανε τον κύκλο του και έπρεπε να είχε κλείσει αρκετά χρόνια πριν με τη συγκατάθεση όλων, αλλά κάποιοι θα χάνανε τα αξιώματά τους, με αποτέλεσμα να φτάσουμε την προπέρσινη χρονιά και να γίνουν όσα έγιναν.
Πέρυσι, με την έναρξη της ποδοσφαιρικής χρονιάς  έκαναν αποχή, όχι γιατί ήθελαν, αλλά επειδή με αφορμή κάποιες κινήσεις τους αναγκαστήκαμε να πάμε στο σύνδεσμό τους και να τους δώσουμε κάποιες φαπούλες. Μάλλον δεν έπρεπε να γίνει αυτό, αλλά δεν πήγαινε άλλο.
Έτσι φοβισμένοι κάνανε αποχή από το πέταλο, και στη συνέχεια με τη συγκατάθεση του κούγια και της παε πήρανε εισιτήρια για τη θύρα 9 σε τιμή πετάλου και τα πουλάγανε στον καθένα για να δείξουν ότι έχουν κόσμο. Μόνο αυτοί και οι αμαζόνες που είναι γυναίκες  τέτοιες διευκολύνσεις. Μετά από συνεχείς προσπάθειες για κουβέντα από μεριάς μας και πριν το επόμενο εντός έδρας ματς, δέχτηκαν να μας μιλήσουν και να συζητήσουμε την επιστροφή τους στο πέταλο, κάτι που φυσικά δεχτήκαμε.
Δεν υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα, αλλά στους εκτός έδρας αγώνες της ομάδας ξεκίνησαν να απομακρύνονται από τις αρχικές κουβέντες που είχαν γίνει και αυτά που είχαν συνεννοηθεί. Στο τελευταίο ματς της ομάδας μας, η παε και άμα θέλετε ο κούγιας διοργάνωσε φιέστα για την άνοδο και εμείς συμμετείχαμε όπως οφείλαμε, γιατί μετά από χρόνια επιστρέψαμε στη μεγάλη κατηγορία.
Βγάλαμε ένα πανί που έλεγε απλά και λιτά «ΕΠΙΣΤΡΕΨΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ Γ@@@@», χωρίς να έχουμε την οποιαδήποτε σχέση με την παε και η χρονιά έκλεισε ομαλά.
Το περασμένο καλοκαίρι, μετά από πολλές παροτρύνσεις μελών του συνδέσμου έγινε ξανά κουβέντα γιατί κάτι φαινότανε ότι δεν πάει καλά, δεδομένου όμως ότι τα παιδιά που κάνανε κουμάντο στους μοστρες μας είχαν πει από μόνοι τους ότι διώξανε όλους τους μεγάλους προέδρους, αντιπροέδρους, γραμματείς και φαρισαίους, γιατί αυτοί ήταν η πηγή του κακού και της διχόνοιας.
Παρόλα αυτά, λίγο καιρό πριν την πρώτη προπόνηση της ομάδας, κάποιος την είδε σούπερμαν και ξεκίνησε έναν πόλεμο με το πληκτρολόγιο και άρχισε να βρίζει και να κοκορεύεται με την συγκατάθεση όλων των συνδέσμων μοστρες και δεν βγήκε κανένας π…  γιός από όλους αυτούς να του πει βούλωστο γιατί χαλάς όλο αυτό που προσπαθούμε να φτιάξουμε.
Μέχρι τότε, οι μεγάλοι μοστρες δεν είχαν κάνεις την εμφάνισή τους και θεωρήσαμε επιτέλους ότι καταλάβανε και απομακρύνθηκαν. Μετά από αρκετές κουβέντες, φτάσαμε σε σημείο να έχουμε ξεκαθαρίσει τη θέση μας και ζητάμε συνάντηση με τους «αρχηγούς» τους (ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΔΕ ΧΩΡΑΝΕ ΑΡΧΗΓΟΙ, ΜΟΝΟ ΟΠΑΔΟΙ ΚΑΥΛΩΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΜΑΣ) και μας διαβεβαίωσαν ότι το συγκεκριμένο μέλος απομακρύνθηκε γιατί κάνει κακό στα όνειρά μας για το πέταλο.
Αντιθέτως, τη μέρα της συνάντησης και ενώ είχαν συνέλευση όλοι οι τότε σύνδεσμοι μοστρες, ο συγκεκριμένος ήτανε παρέα με τους κακούληδες αμπελωνίτες, που ο μπροστινός τους πριν τον πάρουμε στο γήπεδο ήτανε άλλη ομάδα όπως πολλοί, οι οποίοι μας είχαν διαβεβαιώσει για την απομάκρυνσή του. Όπως ήταν φυσιολογικό ακολούθησε σύγκρουση, 2 εμείς, 15 οι μοστρες.
Να μη μπούμε σε λεπτομέρειες γιατί όλοι ξέρουμε την κατάληξη που είχανε, ενώ γίνανε και άλλα πράγματα τα οποία σίγουρα δεν ήταν σωστά, αλλά έπρεπε να γίνουν. Τις επόμενες ώρες αλλά και μέρες τους ψάχναμε για να μιλήσουμε και όχι μόνο, ας μη λέμε ψέματα. Μια μέρα πριν την πρώτη προπόνηση μπήκανε οι μπάτσοι στο σπίτι μου με χαρτί και εισαγγελέα χρεωμένος ότι να ναι, και με πήρανε μέσα. Ενώ ήμουν μέσα και φαινόταν ξεκάθαρα τι θα ακολουθήσει άμα πάνε δικά μας άτομα στην πρώτη προπόνηση, όσον αφορά τους μπάτσους και όχι τους ανύπαρκτους, και αποφασίστηκε να μην πάμε.
Κάποιοι όμως πήγανε, και είδαν ως δια μαγείας του παλιούς και μεγάλους μοστρες να στέκονται έξω από τη θύρα και να τσεκάρουν ποιος μπαίνει στο πέταλο και άμα φοράνε διακριτικά του συνδέσμου μας, γιατί είχαν αποφασίσει να μην μπει κανένας που δεν είναι μοστρες σαν αυτούς. Σημειώνουμε για ακόμα μια φορά ότι μας είχαν διαβεβαιώσει ότι τους διώξανε, αλλά αυτοί ήταν πάλι εκεί και κάνανε τη δουλειά τους.
Τα κοντινά πρόσωπα βλέποντας τις κινήσεις των μπάτσων αποφάσισαν να πάρουν δικηγόρο, και πήρανε τον κουγια, αλλά όχι ενάντια στους μοστρες αλλά ενάντια στους μπάτσους. Ενώ όλοι μας βρισκόμασταν σε δύσκολη θέση και τα τερατάκια γνωρίζοντας ότι είναι ασφαλείς κάνανε την κερκιδούλα τους με αρχηγό αυτόν που μας έκανε πουτάνα και που τον κάναμε πουτάνα τα μούτρα, και αρχίσανε και βρίζανε.
Εκείνη τη μέρα ήταν και η γυναίκα μου εκεί, και ένας από αυτούς, γ… στο σπίτι του και ότι έχει και δεν έχει, την αποκάλεσε π… και κρύφτηκε υπό την προστασία της μητέρας μόστρας και εξαφανίστηκε. Αργά ή γρήγορα οι φίλοι σου θα σε ρουφιανέψουνε και τότε θα σου πω εγώ ποια λες π…
Μετά από δύο μέρες βγαίνω με έναν φάκελο πολύ βαρύ και μεγάλο, και μαθαίνουμε ότι έχουμε 4 άτομα μήνυση από τους παλιούς μοστρες που όλοι ξέρουμε ποιοι είναι, αλλά και από έναν άνθρωπο ο οποίος λέει δεν ξαναασχολούμαι με τίποτα, και είναι αυτός που μας έφερε στη διάσπαση απ τους μονστερς αθήνας, γνωστός σε όλους μας και ο γνωστός γιαννιώτης φίλος μας, δάσκαλος με φροντιστήριο τώρα. Επειδή οι μπάτσοι δεν μπορούσαν να μπουν σπίτι μου με μια απλή μήνυση του κάνανε υπόδειξη να κάνει καταγγελία ότι έχω τον πασαρη εδώ χαχαχα. Έτσι έγινε και μπήκαν σπίτι μου, αλλά από τη μέρα που αφέθηκα ελεύθερος τα τερατάκια δεν ανοίγανε στη λάρισα. Αλλά μια μέρα ανοίξανε και πήγα εκεί μόνος μου και τους ζήτησα σε έντονο ύφος να κλείσουνε και ότι πρέπει να μιλήσουμε, όπως έγινε και έφυγα.
Μετά από καμιά ώρα περίπου έχουν μαζευτεί όλοι εκεί και ετοιμάζουν επίθεση στον σύνδεσμό μας, αλλά τους προλάβαμε και ξαναμιλήσαμε σε πιο έντονο ύφος χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, με παρόντες όλους τους μεγάλους, και το επόμενο πρωί βγάλανε την ανακοίνωση του λουκέτου.
ΑΛΛΑ, σαν π…ες που είναι, δεν αναφέρανε τους λόγους που κλείσανε και το παίξανε κουλτούρα λέγοντας ότι κλείνουν και καλά για τον κούγια για να κερδίσουνε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται, όχι μόνο της ομάδας μας αλλά και αντιδραστικούς οπαδούς άλλων ομάδων (πατρινούς, παγουράδες και άλλους, και τώρα τους π@@@@ γιούς τους πάνθηρες που δήλωσαν την αλληλεγγύη τους στους αντάρτες μοστρες και 90 λεπτά δε σταμάτησαν να βρίζουν τη Λάρισα. Εσείς που ξέρατε ότι θα βγάλουν λινάτσα, μπράβο σας, αυτό σας αξίζει.
Ξαναρχόμαστε τώρα στα γεγονότα που συνέβησαν. Ξανακάναμε προσπάθεια να μιλήσουμε με αυτούς τους ρόμπες και δώσαμε συνάντηση σε μια ταβέρνα στον αμπελώνα. Ενώ τους είχαμε πει εξ αρχής να έχουμε κόσμο ώστε να μην αλλάξει κανείς αυτά που θα πει, ήρθανε 3 άτομα ενώ εμείς πήγαμε 10. Τα είπαμε, περάσαμε ωραία, ξαναγίναμε αδέρφια, μεθύσαμε και είπαμε να κάνουμε και άλλες συναντήσεις γιατί ήταν πολύ ευχάριστο όλο αυτό, και επιτέλους καταλάβαμε ότι δε μας χωρίζει απολύτως τίποτα αλλά μας ενώνουν πάρα πολλά.
Τους δώσαμε να καταλάβουν ότι σαν μονστερς δεν μπορούν να γυρίσουν, αλλά άμα τα βρούμε θα διαγράφαμε τα πάντα και θα φτιάχναμε κάτι όλοι μαζί, κάτι δυνατό και μεγάλο. Σε διάφορες κουβέντες αναφέραμε ελάτε στο ματς με τον βούλγαρο, αλλά πιο πριν με ανακοίνωση να γίνει κατανοητό ότι θέλουμε να είμαστε ΕΝΑ. Ακόμα. τους είπαμε να βάλουν όλα τα πανιά τους στο πέταλο και μεις τίποτα, ή έστω ένα μικρό για να γουστάρουμε και από κει και πέρα να φτιάχναμε έναν σύνδεσμο όλοι μαζί.
Περνάγανε οι μέρες, οι μήνες και τα παιδιά άφαντα. Τους στέλναμε και δεν απαντούσαν, ώσπου ένα πουλάκι μας ανέφερε ότι εδώ και 3 βδομάδες το τι σκέφτονται. Κάποιος τους διαβεβαίωνε ότι θα τους κάνει κουμάντο με την ερασιτεχνική και ότι θα τους αναγνωρίσει, να ξαναδημιουργηθούνε και να έρθουν στο μπάσκετ μιλημένοι με μπάτσους. Όπως ήταν φυσιολογικό και με αυτά που έχουν γίνει, θα γινότανε σφαγή και έτσι θα δένανε πολύ κόσμο (κυρίως δικούς μας) και με αυτό τον τρόπο θα μας αποδυνάμωναν και θα κάνανε τα δικά τους.
Τους το αναφέραμε ότι μάθαμε τι έγινε και μας λέγανε μα μου, όχι, τι είναι αυτά, ώσπου βγάλανε ανακοίνωση και ανακοίνωσαν ακριβώς αυτό που τους είχαμε πει. ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ Π… ΚΑΙ ΜΠΙΝΙΑ, ΤΟΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ; Την ίδια μέρα που βγήκε η ανακοίνωση και μετά από 30 λεπτά φτάσαμε στον αμπελώνα κάτω από τον σύνδεσμο, του χτυπήσαμε την πόρτα να μας ανοίξουν αλλά δεν άνοιγε κανείς.
Δεν ξέρουμε καν αν ήταν πάνω αλλά εμείς χτυπήσαμε πιο έντονα την πόρτα, μια πόρτα πολύ καλή, σιδερένια, και ο σύνδεσμος -κρυφό σχολείο ήταν σε όροφο, σαν να φοβούνται, γιατί δεν εξηγείται αλλιώς. Μήπως το κάνανε επειδή ξέρουνε ότι κάνουν μ… και επειδή θα υπήρχαν συνέπειες; Και πως γίνεται ένας σύνδεσμος τόσων χρόνων να βγάζει ανακοίνωση επαναλειτουργίας και μισή ώρα μετά να είναι κλειστός;
Σε μια κουβέντα που έγινε με έναν από τους κακούληδες, διαβεβαίωσε ότι δεν είχε σχέση με όλο αυτό και βγήκε και δήλωσε ότι κατακρίνει την επαναλειτουργία του συνδέσμου μοστρες και ανέλαβε τις ευθύνες που του αναλογούν, αναγνωρίζοντας ότι ήταν ένας από αυτούς που κάνουνε κακό στην ομάδα μας τόσα χρόνια. Το ίδιο έκανε και η ερασιτεχνική και ξεκαθάρισε τη θέση της.
Τόσα χρόνια σύνδεσμος είναι φυσικό να έχει πολλούς φίλους (δημοσιογράφους, δικαστές, δικηγόρους, μπάτσους και άλλους), γεγονός που δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά όταν τους χρησιμοποιείς για να βλάψεις άλλους συνοπαδούς σου, τότε είναι πολύ κακό και άνανδρο. Ακόμα, όταν οι μεγάλοι φύγανε και καλά, οι μικροί συνεχίζανε να κρατάνε τον σύνδεσμο αλλά υποκινούμενοι από αυτούς.
Όταν έκλεισε ο σύνδεσμος , οι μεγάλοι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα, παρά μόνο με ψεύτικα προφίλ στο facebook και ψεύτικες σελίδες προσπαθούσαν να δημιουργήσουν κλίμα. Αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά πράγματα. Οπότε καυλώνουν τους μικρούς, τα θύματά τους, τους φίλους μας μέχρι πριν 5 μήνες, και τους λένε ανοίξτε εσείς και εμείς θα είμαστε εδώ να σας βοηθήσουμε σε οτιδήποτε.
Έτσι, οι μεγάλοι θα κάνανε αυτά που ήθελαν να κάνουν τόσα χρόνια και δεν κάνανε γιατί τα περισσότερα που έκαναν  ήταν κακά, αλλά κάνανε και πολλά καλά και πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε. Αλλά όπως είμαστε, μόνο τα κακά μένουν, τα υπόλοιπα ξεχνιούνται και άμα είναι πολλά κιόλας, ξευτιλίζονται. Οπότε, οι μεγάλοι που έχουν ακόμα δύναμη και γνωριμίες παντού (αλλά δεν έχουν σύνδεσμο) μπριζόνουν τους μικρούς που είναι καυλωμένοι, και με το δίκιο τους γιατί είναι πολύ κακό το να μη βλέπεις την ομάδα σου από το πέταλο, αλλά κάνανε τις κινήσεις τους προς λάθος κατεύθυνση και άμα γίνουν οι προσθαφαιρέσεις έχουμε μηδέν εις το πηλίκο. Κάνανε δηλαδή μια τρύπα στο νερό.
Εμείς θέλουμε σαν μοναδικός σύνδεσμος της πόλης να τους δώσουμε μια και τελευταία ευκαιρία, να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι, να ξαναμιλήσουμε αλλά αυτή τη φορά ξεκάθαρα και σαν άντρες, και να βρούμε μια λύση η οποία θα είναι υπέρ των πολλών και όχι των λίγων. ΕΝΑΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ,ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΣΤΟ ΠΕΤΑΛΟ, και να αφήσουμε πίσω όσα μας χωρίζουν γιατί το χρωστάμε στη νέα γενιά, στους πιτσιρικάδες που δεν μας είδαν ποτέ μια οικογένεια, και στα παιδιά μας! ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!

Υ.Γ.: Η ΑΕΛ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝΕ ΙΔΕΑ»
 
ΑΕΛ © 2024. All Rights Reserved. Powered by aelole.gr
Top