Για την θητεία του σε Κύπρο και Ελλάδα:
«Άφησα τη Ράγιο γιατί ήθελα αλλαγή σκηνικού. Είχα περάσει μία ζωή στο Βαγιέκας, με περισσότερες χαρές παρά λύπες. Πήγα στην ΑΕ Λεμεσού για να προσπαθήσω να κερδίσω το πρωτάθλημα και βγήκαμε στο ΟΥΕΦΑ, κάτι που δεν ήταν άσχημο. Είχα μία πρόταση από Ελλάδα (ΑΕΛ και Λαμία) και συνέχισα την περιπέτεια. Πάντα έλεγα ότι ήταν η τελευταία μου χρονιά, γιατί γιορτάζεις τα γενέθλιά σου και το σώμα σου σου στέλνει μηνύματα, αλλά παίζω ακόμα 32-33 ματς της σεζόν, σκοράρω και νιώθω καλά. Μέχρι το σώμα μου να μου πει ''αρκετά'', θα συνεχίσω να παίζω».
Για το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος:
«Σε σχέση με το ισπανικό, το ελληνικό είναι ένα επίπεδο κάτω. Αν εξαιρέσεις τις μεγάλες ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός, μπορείς να πεις ότι μοιάζει με την Β' Ισπανίας. Ο ανταγωνισμός δεν είναι τόσο δυνατός όσο στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, που είναι το πιο δυνατό πρωτάθλημα στον κόσμο».
Για την ατμόσφαιρα στα ελληνικά γήπεδα:
«Στο ελληνικό πρωτάθλημα όλα επιτρέπονται μέσα στα γήπεδα, δεν είναι σαν την Ισπανία που μπορείς να τιμωρηθείς με πρόστιμο για ένα πανό. Όλα γίνονται εκεί, καπνογόνα, φωτοβολίδες. Είναι ένα κάπως επικίνδυνο περιβάλλον, ειδικά για παιδιά. Πρέπει να φροντίσουν περισσότερο την ασφάλεια, γιατί μία μέρα η κατάσταση θα ξεφύγει και θα υπάρξουν πολλά προβλήματα. Όταν κάνεις ζέσταμα βλέπεις ότι δεν υπάρχει μεγάλη ασφάλεια και φοβάσαι ότι μπορεί κάτι να γίνει. Τις τελευταίες αγωνιστικές πήγαμε στην έδρα του ΠΑΟΚ και η ατμόσφαιρα ήταν τρομακτική. Φαινόταν σαν να καίγεται όλο το γήπεδο, ήταν μία ατμόσφαιρα που δεν είχα ξαναζήσει και ήταν επικίνδυνα, μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες».
Για το αν του ζήτησαν να συνεχίσει στην Ελλάδα:
«Ναι, ήταν πολύ ευχαριστημένοι, μου έκαναν προσφορά να μείνω ως παίκτης, ως αθλητικός διευθυντής, ως προπονητής, αλλά δεν θα μπορούσα να αρνηθώ την πρόταση από την Ινδία».
