Ακολούθησαν πολλά με την πραγματικότητα να ξεπερνά τη φαντασία όπως γίνεται κάποιες φορές, με το θάνατο να πρωταγωνιστεί στα δυσάρεστα παίρνοντας πρόωρα για άλλη μια φορά έναν ποδοσφαιριστή μας, Μέσα από χίλια κύματα και με τα δεδομένα να αλλάζουν συνεχώς, το ζήτημα της παρουσίας των πανό τέθηκε κάποιες φορές. Όμως τα πανό που ζητούσαν επίμονα τη συνέπεια όλων στην κατεύθυνση της «οικογένειας - ομάδας» ΕΠΡΕΠΕ να στηριχθούν από τη δική μας συνέπεια, να μείνουν εκεί πέρα από ιδιαιτερότητες, σκοπιμότητες, εκκλήσεις και απαιτήσεις. Τελικά διέσχισαν όλη τη χρονιά μέχρι και την προτελευταία αγωνιστική της περιόδου, δημιουργώντας τον Ιανουάριο ερωτηματικά στους νεοφερμένους τότε παίκτες. Τώρα που ο εφιάλτης είναι μακριά και τα πανό έχουν φύγει, η πολύμηνη παρουσία τους ήταν η σφραγίδα κι η υπενθύμιση μιας χρονιάς που δεν πρέπει να ξαναγυρίσει, μιας χρονιάς που η ΑΕΛ άργησε πολύ να γίνει ΑΕΛ. Και τελικά για μας αυτή η χρονιά χαρακτηρίστηκε η χρονιά των πανό γιατί κάποια δεδομένα ήταν, είναι και θα παραμείνουν αδιαπραγμάτευτα… Γιατί όπως αποδείχθηκε αυτά είναι που μας κρατούν ζωντανούς και μας κάνουν διαφορετικούς…
Σ. Φ Monsters