αυξάνεται, και ακούγοντας πράγματα τα οποία ενίοτε απέχουν παρασάγγας απ’ την πραγματικότητα, θεώρησα καλό να εκθέσω τις παρακάτω σκέψεις μου, φιλοδοξώντας ότι θα σταθώ αρωγός στην προσπάθεια που γίνεται να λυθούν απορίες και γιατί όχι να γίνει ευκολότερη η προσπάθεια για την διαχείριση της κρίσης.
Καταρχάς πιστεύω ότι θα είναι χρήσιμο να κάνουμε όλοι μαζί μια διευκρίνιση και μια αποδοχή, που αφορά τις λέξεις: ερασιτέχνης, ερασιτεχνισμός, ερασιτεχνική ΑΕΛ.
Σημειολογικά λοιπόν η έννοια ερασιτέχνης είναι το αντίστροφο της έννοιας επαγγελματίας. Ο επαγγελματίας αμείβεται γι’ αυτό που κάνει και γι’ αυτό πρέπει να το κάνει καλά, “επαγγελματικά”. Ο ερασιτέχνης από την άλλη πράττει εθελοντικά, άρα δεν αμείβεται και ασχολείται με κάτι ως σπουδαστής με κίνητρο την αγάπη γι’ αυτό που κάνει και τη χαρά που θα κερδίσει απ’ αυτό. Κοντολογίς, ο μεν επαγγελματίας έχει ως κίνητρο τα λεφτά, ο δε ερασιτέχνης έχει ως κίνητρο τη χαρά.
Νομιμοποιούμαστε λοιπόν να απαιτούμε απ’ τον ερασιτέχνη να συμπεριφέρεται ως επαγγελματίας, ή αντίστροφα, δικαιούμαστε να απαιτούμε απ’ τον επαγγελματία να μπει στον κόπο του ερασιτέχνη;
Νομίζω πως όχι. Ο συγκερασμός αυτών των δύο ή καλύτερα η εύρεση της χρυσής τομής μεταξύ αυτών των δύο είναι κατά την γνώμη μου δυσεπίλυτο πρόβλημα. Πρακτικά είναι η αιτία της διαφορετικής επιλογής, είναι η αιτία της σύγκρουσης μεταξύ ερασιτέχνη και επενδυτή ή οπαδού και επενδυτή. Ο πραγματικός οπαδός (όχι ο μιντιακός που έχει ταυτιστεί με τον χουλιγκανισμό) είναι ακόλουθος μιας ιδέας και ως τέτοιος είναι “ξάδερφος” του ερασιτέχνη, διότι και αυτός δεν αμείβεται και έχει ως κίνητρο τη χαρά και όχι τα λεφτά.
Αυτό το δυσεπίλυτο πρόβλημα προσπάθησε να λύσει και ο νομοθέτης με τον τρόπο του όταν έγινε το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, βάζοντας τον ερασιτέχνη ως ρίζα κάτω από τα πόδια του επαγγελματία. Δηλαδή επιλέγω τον επαγγελματία ως κουμανταδόρο (90%) καθότι άνθρωπος της πιάτσας και «φραγκάτος», άρα θα το πάει καλύτερα το καράβι, αλλά κρατάω και μια «πατεινή» (10%) για την περίπτωση που το καράβι βουλιάξει.
Στα καθ’ ημάς λοιπόν και να το σημείο που βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή ως ΑΕΛ.
Ο “επαγγελματίας” πρόεδρος της ΑΕΛ ανακαλύπτει μετά από 9 χρόνια ότι το καράβι βουλιάζει. Ομολογεί ότι η ομάδα δεν είναι βιώσιμη. Το κυνικό “επαγγελματικό” συμπέρασμα είναι ότι, αφού η ομάδα δεν φέρνει πλέον κέρδη, πρέπει να πεθάνει. Ως “επαγγελματίας” φυσικά θέλει και τα σπόρια. Έτσι πριν βουλιάξει το καράβι προσπαθεί να εκμεταλλευτεί ακόμα και τα κομμάτια εκείνα του κουφαριού που μπορούν να φέρουν κέρδη. Βλέπε σήμα-χρώμα-όνομα.
Δεν θα ασχοληθώ όμως περισσότερο με τις “επαγγελματικές” ανησυχίες περί αυτής της άλλης αελ. Η ουσία πλέον για μας, είναι η επόμενη μέρα. Από το επιβλητικό δένδρο του χθες έμεινε μόνο η ρίζα του. Καθήκον μας είναι αυτή τη ρίζα να την κάνουμε να βλαστήσει πριν μαραθεί οριστικά. Το εγχείρημα θα είναι δύσκολο και πρωτόγνωρο. Για να έχουμε καλές ελπίδες απαιτείται να είμαστε όλοι ενωμένοι σ’ ένα κοινό αγώνα για την επιβίωση.
Αλλαγή σελίδας λοιπόν. Η ΑΕΛ στη Γ’ εθνική. Δεν πρέπει να κοιτάμε πίσω μας όμως, παρά μόνο για να δούμε τα λάθη μας τα οποία δεν πρέπει να επαναλάβουμε. Ο στόχος μας είναι ένας, η επιβίωση και η ανάκαμψη. Η ελπίδα μας μία: να μετατρέψουμε την αποτυχία σε αιτία επιτυχίας.
Πρακτικά για την επόμενη μέρα το νέο Δ.Σ. που θα εκλεγεί, δεν θα κληθεί να διαχειριστεί μια ομάδα αλλά θα κληθεί να δημιουργήσει εκ του μηδενός μια ομάδα.
Ευχή ή κατάρα;
Εκ του αποτελέσματος θα κριθεί. Αν το εγχείρημα πετύχει, τότε η επανεκκίνηση είναι πλεονέκτημα. Αν το εγχείρημα αποτύχει τότε η ΑΕΛ θα βρεθεί σε περιδίνηση η οποία ίσως την οδηγήσει ακόμη παρακάτω. Προσωπικά είμαι αρκετά αισιόδοξος, αλλά τη μόνη βεβαιότητα που έχω για την ώρα είναι ότι δεν θα χαθούμε σε καμία περίπτωση.
Ας δούμε λοιπόν τις πιθανές επιλογές που έχουμε, τις οποίες φυσικά εκφράζω προσωπικά, χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο, με τη φιλοδοξία ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μπούσουλας, ως οδικός χάρτης αν θέλετε για την κωδικοποίηση των ενεργειών μας χωρίς να ξεχνάω φυσικά ότι είμαστε ερασιτέχνες και πρέπει να κινηθούμε εντός των θεσμικών ορίων μας.
Οι πιθανές λύσεις που έχουμε πιστεύω ότι είναι τρεις. Αν θέλετε καλύτερα έχουμε τρία επίπεδα λύσεων.
Επίπεδο1-επενδυτής
Ο επενδυτής χτυπάει την πόρτα του σωματείου. Πρέπει να αποδεχτούμε στην περίπτωση αυτή, ότι ο επαγγελματίας που θέλει να αναλάβει την τύχη της ΑΕΛ το κάνει για ένα και μόνο λόγο. Για να βγάλει κέρδος. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους μας άπαξ δια παντός. Προσωπικά μου είναι κατανοητό και το αποδέχομαι αλλά παράλληλα δεν θα συναινέσω ποτέ να δώσουμε λευκή επιταγή σε οποιονδήποτε μεγαλοσχήμονα σωτήρα.
Πρακτικά τώρα, θα πρέπει να δημιουργηθεί μια διοικούσα επιτροπή της νέας ποδοσφαιρικής ομάδας. Για την οικονομία του λόγου θα την ονομάσω (Π.Ο.) Η πρόταση του κ. Τσακμακίδη μας δείχνει τον τρόπο που σκέφτεται κάποιος επαγγελματίας. Πενταμελής επιτροπή με πλειοψηφία του επενδυτή. Η ερασιτεχνική θα ορίσει τα άλλα δύο μέλη. Λογικό είναι ότι αυτός που θα επενδύσει περί τις 300.000-500.000 ευρώ στη Γ’ εθνική, πρέπει να έχει τον πρώτο λόγο. Από τη μεριά μας όμως ακόμη δεν έχουμε συνέλθει από τον εφιάλτη της χρεοκοπίας, τι θα πούμε λοιπόν αν ο επενδυτής αποδειχθεί απατεώνας και τα Χριστούγεννα λέω εγώ, έχει εξαφανιστεί;
Τι είδους ασφαλιστικές δικλείδες μπορούμε να ορίσουμε στον οικονομικό τομέα ώστε να μη ξαναζήσουμε ποτέ πια τον εφιάλτη.
Αν και έχω συζητήσει το θέμα με φίλους μου δικηγόρους, δεν έχω πειστεί ακόμα ότι μπορούμε να εξασφαλιστούμε 100%. Το περίεργο είναι ότι το ίδιο ισχύει και για τον επενδυτή. Ο λόγος είναι ότι η Γ’ εθνική έχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Ενώ η λειτουργία των ομάδων είναι επαγγελματική, η κατηγορία είναι ερασιτεχνική. Δηλαδή οι δαπάνες της (Π.Ο.), θα χρεώνονται στο ταμείο του Σωματείου. Είναι ένα λεπτό σημείο που χρειάζεται προσοχή.
Ένα άλλο θέμα κεφαλαιώδους σημασίας είναι ότι ο οποιοσδήποτε επενδυτής “τρέξει” την (Π.Ο.) στη Γ’ Εθνική, θα θέλει να την “τρέξει” και στη Β’ Εθνική. Η Β’ όμως είναι επαγγελματική κατηγορία και απαιτεί σύσταση Ανώνυμης Εταιρείας με κατάθεση κεφαλαίου 500.000ευρώ. Ο επενδυτής πρέπει να εγγυηθεί από σήμερα για όλο το ποσό των 500.000 ευρώ, για να μη βρεθούμε στη δυσάρεστη θέση να έχουμε έναν επενδυτή που θα καταθέτει 251.000 (πλειοψηφικό πακέτο) και θα λέει τα υπόλοιπα βάλτε τα εσείς.
Ένα άλλο θέμα είναι το θέμα του προπονητικού κέντρου. Απ’ τη στιγμή που η ΠΑΕ βαίνει προς εκκαθάριση τα “Δέντρα’ βρίσκονται στον αέρα. Άρα και η (Π.Ο.) θα είναι άστεγη. Προτείνω από τώρα σε συνεργασία με το δήμο Λαρισαίων να βρεθεί εναλλακτικός χώρος προπόνησης. Νομίζω ότι το λιγότερο που μπορεί να κάνει ο διευρυμένος δήμος Λαρισαίων, είναι να βοηθήσει αν χρειαστεί.
Άλλο θέμα είναι η επικύρωση της συμφωνίας με τον επενδυτή. Προτείνω η πρόταση η οποία θα έχει εγκριθεί από το επόμενο Δ.Σ. να κατατεθεί προς έγκριση σε έκτακτη Γ.Σ. στην οποία θα έχουν δικαίωμα ψήφου τα νέο-εγγεγραμμένα μέλη. Αυτό αφ’ ενός θα δυναμώσει περαιτέρω την ισχύ της απόφασης και αφ’ ετέρου θα δώσει κίνητρο για νέες εγγραφές.
Δυστυχώς δεν μπορώ να αναλύσω όλα τα προβλήματα που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε γιατί θα πλατειάσω πάρα πολύ. Άλλωστε στην πορεία θα προκύψουν ακόμα περισσότερα.
Κλείνοντας θα πω ότι μια λύση του επιπέδου 1 μας παρέχει:
ως πλεονέκτημα, τη σχετική βεβαιότητα ότι μπορούμε να επανέλθουμε άμεσα στην Β’ Εθνική και μια εκ των προτέρων πρόταση για το τρέξιμο της (Π.Ο.) στις επαγγελματικές κατηγορίες.
-Ως μειονέκτημα: την αβεβαιότητα για την ικανότητα ή αν θέλετε και τις προθέσεις του επενδυτή.
Επίπεδο 2-ομάδα Λαϊκής βάσης(plan b)
Εδώ μπαίνουμε σε αχαρτογράφητες περιοχές. Η εμπειρία μας για ένα εγχείρημα αυτού του βεληνεκούς είναι μηδενική και η πρόκληση φαντάζει τεράστια. Παρά ταύτα, αισθάνομαι ένα γλυκό γαργάλημα στα οπαδικά μου ένστικτα. Η κίνηση απαιτεί τη συστράτευση όλων των οπαδών και φίλων της ΑΕΛ.
Άρα, κορυφαία-ανεπανάληπτη ευκαιρία για να μετρηθούμε.
Ο φόβος αποτυχίας όμως υπαρκτός.
Πρακτικά θα πρέπει να συσταθεί μια “συντονιστική επιτροπή” η οποία έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση του Σωματείου, θα “τρέξει “ την (Π.Ο.). π.χ. μπορεί να συσταθεί μια 7μελής συντονιστική, με τρία μέλη προτεινόμενα απ’ την ερασιτεχνική και τρία μέλη προτεινόμενα απ’ τους οργανωμένους. Το έβδομο μέλος μπορεί να προκύψει με κλήρωση μεταξύ ενδιαφερομένων φίλων της ΑΕΛ. Επί πλέον θα χρειαστεί ένας “ειδικός ταμίας ” απολύτου εμπιστοσύνης, ο οποίος θα έχει την ευθύνη της διαχείρισης για ένα χρόνο του ταμείου της (Π.Ο.) και του οικονομικού απολογισμού στα τέλη Ιουνίου της επόμενης χρονιάς, όπου ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης, θα πρέπει να αποδείξει που πήγε και το τελευταίο ευρώ που εισέπραξε.
Το στοίχημα στην περίπτωση της λύσης λαϊκής βάσης, είναι η συσπείρωση και η εμπιστοσύνη. Αν υπάρξει συσπείρωση, τότε έχουμε πολλές πιθανότητες να πετύχουμε. Αν δεν υπάρξει συσπείρωση, υπάρχει ο κίνδυνος να γελοιοποιηθούμε.
Σας πληροφορώ ως πρώην ταμίας, ότι το Σωματείο εισέπραξε κατά την περσινή χρήση, 16.500ευρώ έναντι ποσοστού από τις εισπράξεις εισιτηρίων της ΠΑΕ. Αυτό το ποσό του χρόνου δεν θα υπάρχει. Άρα η ερασιτεχνική ΑΕΛ πιθανόν να παρουσιάσει πρωτογενές έλλειμμα. Δυνατότητα χρηματοδότησης επομένως εκ μέρους του Σωματείου δεν υπάρχει. Μας μένει η λύση της ενίσχυσης μέσω ενός σημαντικού αριθμού φίλων και οπαδών που μπορούν να βοηθήσουν οικονομικά το εγχείρημα.
Με δεδομένο ότι, το ελάχιστο ζητούμενο ποσό είναι 300.000ευρώ, πρέπει να ζητηθούν από τη βάση κατ’ ελάχιστον 3.000 μερίδια των 100 ευρώ. Φυσικά δεν αποκλείεται κάποιος να αγοράσει 10 μερίδια καταβάλλοντας 1.000ευρώ ή 100 μερίδια καταβάλλοντας 10.000ευρώ.
Κάθε μερίδιο ανά φυσικό πρόσωπο, θα συνοδεύεται από κάρτα μέλους με αύξοντα αριθμό, την οποία θα έχουμε φροντίσει να εκδώσουμε. Η κάρτα μέλους θα έχει και την χρήση εισιτηρίου διαρκείας, χωρίς να επιβαρύνει επί πλέον το μέλος. Προτείνω η κάρτα μέλους να ισχύει και ως εγγραφή στην Ερασιτεχνική χωρίς επί πλέον επιβάρυνση.
Ανάλογη προσφορά πιθανόν να κάνουν και οι οργανωμένοι προς τα μέλη τους.
Εφόσον επιτευχθεί ο σκοπός που είναι η άνοδος στη Β’ Εθνική, η συντονιστική επιτροπή θα διαλυθεί, παράλληλα με τη σύσταση της νέας Ανώνυμης Εταιρείας, αφού πρώτα παραλάβει από το νέο επενδυτή, το αντίτιμο των μεριδίων το οποίο πρέπει να επιστρέψει άτοκα προς τους μεριδιούχους.
‘Όπως είπα και στην αρχή, το εγχείρημα είναι δύσκολο αλλά όχι αδύνατο.
Ως μειονέκτημα θεωρώ την αδυναμία εγγύησης ότι η (Π.Ο.) θα ανέβει κατηγορία την επόμενη χρονιά.
Πλεονέκτημα θεωρώ τη σημαντική μείωση των κινδύνων άστοχης επιλογής επενδυτή, λόγω της πολυτέλειας χρόνου.
Επίπεδο 3 - Φ.Σ ΑΕΛ-1964.
Η λύση αυτή προϋποθέτει την αδυναμία εύρεσης επενδυτή, καθώς και την αποτυχία διαχείρισης με οποιοδήποτε σχήμα διοίκησης λαϊκής βάσης.
Το Σωματείο θα αναλάβει με ότι μέσο μπορεί να διαθέσει και τις όποιες δυνάμεις μπορεί να συσπειρώσει, να σώσει την (Π.Ο.) από την απαξίωση.
Πλεονέκτημα γι’ αυτή την περίπτωση δεν μπορεί να υπάρξει, εφόσον παρουσιάζεται εξ αρχής ως λύση ανάγκης.
Κλείνοντας θέλω να δηλώσω μετά επιτάσεως ότι, το Φ.Σ. Αθλητική Ένωση Λάρισας- ΑΕΛ 1964, και ειδικότερα η διοίκηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 1/8/2013, πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Το Σωματείο δεν είναι μόνο θεματοφύλακας της ΑΕΛικής ιδέας, είναι και ο θεματοφύλακας των θεσμικών ορίων εντός των οποίων πρέπει να κινηθεί.
Παρεκτροπή εκτός των θεσμικών ορίων και των αρμοδιοτήτων του, δηλώνει διάθεση να χρησιμοποιηθεί ως “όχημα” για την επίτευξη ιδιοτελών στόχων, πράγμα απαράδεκτο και μη αποδεκτό.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Νίκος Κυριακού
Πρώην ταμίας του Φ.Σ. Αθλητική Ένωση Λάρισας - ΑΕΛ 1964
