Εμφανώς βελτιωμένη η εικόνα της ΑΕΛ στο Βόλο-Μονακό, δίχως να μπορεί ο νους να χωρέσει τις τόσες μεγάλες
χαμένες ευκαιρίες για γκολ, όμως ρόλο ξεκάθαρα παίζει και η σύγκριση που θέλοντας και μη γίνεται με την κάκιστη εμφάνιση του αγώνα στο «Αλκαζάρ» πριν ακριβώς από δύο εβδομάδες. Η ουσία, βέβαια, βρίσκεται στο ότι η ΑΕΛ έμεινε από πολύ νωρίς εκτός του θεσμού του Κυπέλλου, γράφοντας ακόμη έναν ανάξιο για την ιστορία της αποκλεισμό από μια μικρότερη ομάδα (ας μη μείνουμε άλλο στο ποια είναι η ομάδα αυτή) και, κυρίως, έχοντας καταφέρει λόγω της εμφάνισης του πρώτου αγώνα να παγώσει και να προσγειώσει πολύ απότομα τον κόσμο της.
Η ομάδα έδειξε πως ήταν ανέτοιμη από κάθε άποψη για να αντιμετωπίσει τη δεδομένη χρονική στιγμή νοκ-άουτ αγώνες με περισσότερη πίεση απ’ότι στην περίπτωση που ο αντίπαλος ήταν κάποιος άλλος. Αυτό, όμως, πια δεν αλλάζει και αναγκαστικά οφείλουμε να κοιτάξουμε μπροστά, εκεί όπου βρίσκεται και ο βασικότερος στόχος της φετινής σεζόν: η άνοδος στην Α’ εθνική. Το πάθημα του αποκλεισμού και οι αγωνιστικές αδυναμίες (πρόβλημα στην ανάπτυξη, επιπολαιότητα στην τελική προσπάθεια, προβλήματα στην αμυντική λειτουργία) που αναδείχθηκαν είναι μια καλή ευκαιρία ώστε να γίνουν μάθημα που θα ωφελήσει την ομάδα και όσους την εκπροσωπούν (εντός κι εκτός γηπέδου) για την κυρίως… «σχολική» χρονιά, η οποία ξεκινά στο τέλος Σεπτέμβρη κόντρα στην Καλαμαριά. Και φυσικά πλέον δεν υπάρχει για κανέναν καμία απολύτως δικαιολογία, μιας και κάτω από τη μασχάλη υπάρχει ένα και μοναδικό «καρπούζι», αυτό του πρωταθλήματος.
Λίγες, πάντως, μέρες πριν τον επαναληπτικό αγώνα του Κυπέλλου είχαμε και αλλαγή… φρουράς στον πάγκο της ΑΕΛ με το γνωστό από την περσινή θητεία του Κ. Παναγόπουλο να αντικαθιστά τον Α. Βοσνιάδη. Εκεί που προσπαθείς να κάνεις υπομονή και να μην καταπιαστείς με εξωαγωνιστικά ζητήματα (είναι και μπόλικα ήδη από το περασμένο καλοκαίρι), θέλοντας να επικεντρωθείς στους αγώνες Κυπέλλου, έρχεται η ίδια η διοίκηση της ομάδας και φέρνει αναστάτωση ξανά. Εντάξει, δεν πέσαμε από τα σύννεφα εξαιτίας του γεγονότος -ήταν «στανταράκι», ας είμαστε ειλικρινείς- αλλά εξαιτίας του χρονικού σημείου που αυτό συνέβη.
Αναμφισβήτητα, οι ευθύνες του Α. Βοσνιάδη για την εικόνα που παρουσίασε η ομάδα στον πρώτο αγώνα είναι τεράστιες, ακόμη και αν χρησιμοποιήσει ως άλλοθί του πως είχε επικεντρωθεί στο να είναι έτοιμοι οι «βυσσινί» στην έναρξη του πρωταθλήματος (το κοουτσάρισμά του, βέβαια, δεν μπορεί με τίποτα να το δικαιολογήσει). Όπως και να ‘χει, περιμένουμε πια τη σχετική τοποθέτησή του, που δημόσια ανέφερε ότι θα κάνει μετά τον αγώνα στο Βόλο-Μονακό. Από την άλλη, η απόλυση ενός προπονητή έπειτα από τον πρώτο επίσημο αγώνα του και μόλις δύο περίπου μήνες από την ανακοίνωση πρόσληψής του μόνο φυσιολογική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Και ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι η αντικατάστασή του έγινε πέντε μέρες μετά τον πρώτο αγώνα κατά τις οποίες η ομάδα σύρθηκε και ταλαιπωρήθηκε από φήμες για διαφωνία Πλεξίδα-Βοσνιάδη σχετικά με τη διεξαγωγή φιλικών, εργομετρικών κλπ.
Εδώ ας θυμηθούμε ότι πριν δημοσιοποιηθεί η πρόσληψη Βοσνιάδη υπήρχε ένα αρκετών ημερών «σήριαλ» διαπραγματεύσεων με το Β. Πλεξίδα, άρα και για τους δύο μπορεί να ειπωθεί ότι μάλλον δεν έκαναν βεβιασμένες κινήσεις. Επειδή, όμως, η λήξη της συνεργασίας προήλθε από απόφαση του Β. Πλεξίδα, κάποια εύλογα ερωτήματα που γεννώνται είναι: με ποια λογική επέλεξε μόλις πριν δύο μήνες και μετά από τόσες διαπραγματεύσεις το συγκεκριμένο προπονητή για να χτίσει τη φετινή ΑΕΛ; Ήξερε τι ζητούσε από τον Βοασνιάδη και τι μπορούσε εκείνος να του δώσει; Και αν ναι, πώς τόσο γρήγορα πρόλαβε κι έβγαλε άκρη ότι δεν του κάνει;
Το… παρανοϊκό της όλης υπόθεσης έρχεται να ολοκληρωθεί με την πρόσληψη του Κ. Παναγόπουλου, ο οποίος πριν ούτε ένα χρόνο είχε παραιτηθεί εντελώς ξαφνικά αμέσως μετά το τέλος εκείνου του… μυστήριου αγώνα κόντρα στην Τσαριτσάνη, όταν και η ΑΕΛ ηττήθηκε για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα. Ακόμα περιμένουμε να εξηγηθούν δημόσια τα σταυρωμένα χέρια και η γενικότερα η στάση παραίτησής του, οι περίεργες αλλαγές και γενικά το όλο κλίμα του οποίου γίναμε μάρτυρες εκείνο το απόγευμα στο γήπεδο του Τυρνάβου. Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι…
Η επιστροφή του, πάντως, φέρνει και τις εξής απορία: πώς η περσινή διαφορά φιλοσοφίας με το Β. Πλεξίδα μπορεί φέτος να καλύφθηκε/καλυφθεί;. Μήπως άλλαξε ο Β. Πλεξίδας, μήπως άλλαξε ο Κ. Παναγόπουλος -κατά τη θητεία του οποίου πέρσι η ομάδα αντικειμενικά παρουσίαζε θετικό κι ελκυστικό αγωνιστικό πρόσωπο- ή μήπως «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν» και άρα θα είμαστε αργά ή γρήγορα και πάλι στο ίδιο έργο θεατές;
Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι δυστυχώς η έλλειψη ξεκάθαρου πλάνου -αν υπήρχε, δε θα είχαμε εύκολα κραδασμούς και θα στηριζόταν και στα δύσκολα- προκαλεί στην ΑΕΛ φθορά και μάλιστα από την αρχή μιας ακόμη χρονιάς όπου έχει βάλει πλώρη για να πρωταγωνιστήσει. Ας ελπίσουμε -δεν μπορούμε να κάνουμε και κάτι άλλο- από εδώ και πέρα η συνέχεια να μην είναι ανάλογη και παρότι η ΑΕΛ ξεκίνησε αρμενίζοντας στραβά να φτάσει στον προορισμό της, χωρίς όμως να έχει φτάσει στο σημείο να προκαλεί ναυτία και τάση για εμετό στους «επιβάτες» της…
Στέφανος Κ. Αΐνης
*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα και στο επίσημο προφίλ της στήλης στο facebook πατώντας εδώ και εδώ.
*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα και στο επίσημο προφίλ της στήλης στο facebook πατώντας εδώ και εδώ.
