Πάλι στην ξεφτίλα

Την τελευταία φορά που «Η φωλιά του κούκου» δραστηριοποιήθηκε ήταν την Τρίτη 21 Οκτωβρίου. Όχι τυχαία. Από την Παρασκευή 24 Οκτωβρίου -κι ενώ την Πέμπτη 23 Οκτωβρίου είχε προηγηθεί μια Γενική Συνέλευση-παρωδία της Ερασιτεχνικής ΑΕΛ- ο ένας και μοναδικός Β. Πλεξίδας είπε να επιδείξει ξανά τις... μαγικές του ικανότητες και να αναστατώσει(sic) δίχως συγκεκριμένο σοβαρό λόγο το ποδοσφαιρικό τμήμα. Από τότε, λοιπόν, φάνηκε ότι ο απρόβλεπτος(sic) αυτός τύπος από το Γαρδίκι τρώγεται ξανά με τα ρούχα του και ότι αργά ή γρήγορα θα ξεσπούσε μπόρα. Ποιο το νόημα, λοιπόν, να κάθεσαι και να ασχολείσαι σοβαρά με καταστάσεις και πρόσωπα που στερούνται σοβαρότητας; Ή μήπως υπάρχει νόημα να αραδιάζονται λόγια για αγωνιστικά θέματα όταν περιμένεις ότι η ΠΑΕ Πλεξίδα θα κάνει και πάλι το… θαύμα της, σαρώνοντάς τα όλα ως άλλος δαίμονας της Τασμανίας;

Τα πολλά λόγια στην προκειμένη περίπτωση είναι φτώχεια, ενώ περιττές είναι και οι πτώσεις από τα σύννεφα, τις οποίες ευτυχώς κάποιοι έχουμε γλιτώσει εδώ και πολύ καιρό. Δε χρειάζεται ούτε η καταγραφή, ούτε η ανάλυση των όσων κωμικοτραγικών και αυτή τη φορά βιώσαμε και βιώνουμε για να εξάγουμε συμπεράσματα τα οποία εδώ και πολύ καιρό γνωρίζουμε. Και για ποιο λόγο να χαραμίζουμε φαιά ουσία και σάλιο προσπαθώντας με λογική να εξηγήσουμε το παράλογο; Τα πράγματα είναι απλά. Η διοίκηση Πλεξίδα είναι αποδεδειγμένα πια ό,τι γελοιότερο έχει αντιμετωπίσει ποδοσφαιρικά η Λάρισα στο μισό αιώνα που έχει την τύχη και την τιμή να εκπροσωπείται από την ΑΕΛ σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ο Β. Πλεξίδας αποδεικνύει με συνέχεια και συνέπεια την ανικανότητα και ακαταλληλότητά του να κουμαντάρει το μεγάλο καράβι που λέγεται ΑΕΛ με τον τρόπο που του αρμόζει, έστω και στοιχειωδώς. Ο Β. Πλεξίδας είναι επικίνδυνος για την ΑΕΛ, αφού για εκείνον είναι μια ακόμη επιχείρηση και πιο συγκεκριμένα είναι το… μαγαζάκι του, στο οποίο κάνει ό,τι γουστάρει, όποτε γουστάρει και όπως γουστάρει, προσβάλλοντας ευθέως την ιστορία και την υπόληψη της ομάδας.
Κάπως έτσι έχουμε, δυστυχώς, καταντήσει να πηγαίνουμε στο γήπεδο μόνο για το έμβλημα και τα χρώματα, αφού ΑΕΛ υπάρχει μόνο στην καρδιά και στο μυαλό μας. «Η ομάδα του Πλεξίδα» μόνο αποστροφή μπορεί να προκαλέσει.

«Πάλι στην ξεφτίλα» έγραψε και τραγούδησε κάποτε ο Νικόλας Άσιμος.
Πόσο ταιριαστός τίτλος για τα επαναλαμβανόμενα καμώματα της διοίκησης Πλεξίδα...
Πόσο κρίμα για την ΑΕΛ και όλους μας...

ΥΓ1: Όχι δάκρυα για τον Κ. Παναγόπουλο. Όταν συμφωνούσε να επιστρέψει, γνώριζε που επέστρεφε και με τι είχε να κάνει. Μέχρι και σήμερα, επίσης, δεν αξιοποίησε την ευκαιρία για να ανοίξει το στόμα του και να ρίξει φως σχετικά με την περσινή περίεργη παραίτησή του μετά τον αγώνα κόντρα στην Τσαριτσάνη. Η ευκαιρία του για να μιλήσει χάθηκε, λοιπόν... Απλά κρίμα γιατί προπονητικά έδειχνε πώς είχε να δώσει.
ΥΓ2: Όχι δάκρυα και για κανέναν από εκείνους που είτε παραγοντικά, είτε με δημόσιες τοποθετήσεις ή και με εκκωφαντικές σιωπές όταν έπρεπε, είτε με δηλώσεις σε Γενικές Συνελεύσεις της Ερασιτεχνικής κλπ. στρώσανε το χαλί στο Β. Πλεξίδα και μετέπειτα πήρανε πόδι ή αφέθηκαν από εκείνον στο περιθώριο. Τώρα είναι αργά για καταγγελίες...
ΥΓ3: Μετά και τα προχθεσινά η κωλοτούμπα πάει σύννεφο. Κρίμα που κάποιοι υπογράφουν με... στιβαρά ψευδώνυμα, αλλά δεν έχουν το θάρρος να εκτεθούν ώστε να τους βραβεύσουμε με λουλούδια και μετάλλια για την ευλυγισία τους...
ΥΓ4: Για να μη γελιόμαστε...
Όσο θα έχουμε να κάνουμε με δουλοπρεπείς παράγοντες, δουλοπρεπείς προπονητές και δουλοπρεπείς παίχτες πώς θα μπορέσει να υπάρξει ΑΕΛ επαναστάτρια και αξιοπρεπής;

Στέφανος Κ. Αΐνης

*Για πιο άμεση επικοινωνία με τη «Φωλιά του κούκου» μπορείτε να στέλνετε τα σχόλια, τις απόψεις και οποιοδήποτε άλλο μήνυμά σας στο e-mail hfwliatoukoukou@yahoo.gr ή με το να επισκέπτεστε και να γίνετε μέλη στην επίσημη σελίδα και στο επίσημο προφίλ της στήλης στο facebook πατώντας εδώ και εδώ.