Εκείνες οι συγκλονιστικές στιγμές δεν πρόκειται να ξεχαστούν ποτέ. Δάκρυα και αίμα. Σπάει η καρδιά σε χίλια κομμάτια και ο θυμός σφαλίζει κάθε χαραμάδα συγγνώμης. Κι ύστερα κάθε ψυχή, ΑΕΛική αλλά και πραγματικά φίλαθλη, ξεχειλίζει από οργή.
33 χρόνια μετά κι ακόμα κανείς πολιτειακός ταγός δεν μπόρεσε να τιθασεύσει τη μάστιγα του χουλιγκανισμού. Κανείς τους δεν συγκινήθηκε από τον άδικο χαμό του Μπάμπη. Ημίμετρα και ευχολόγια. Οι προεδρικοί στρατοί των χούλιγκανς και των εν δυνάμει δολοφόνων, παραμένουν. Παραμένουν όμως αναλλοίωτες και η μνήμη του Χαράλαμπου Μπλιώνα που επιζητά δικαίωση, αλλά και η οργή όλων των αγνών φιλάθλων που απαιτούν επιτέλους δραστική και τελεσίδικη λύση.
