«Το ημερολόγιο έδειχνε 30 Ιουνίου 2015. Η εταιρεία LaFarm, κάτοχος του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΠΑΕ Α.Ε.Λ. και κάποιος γυρολόγος παράγοντας ποδοσφαίρου υπογράφουν τα πληρεξούσια συμβόλαια για την μεταβίβαση των μετοχών στον δεύτερο εξ αυτών. Έκτοτε αρχίζει για τους φίλους της Α.Ε.Λ. «η ημέρα της μαρμότας» με τις επαναλαμβανόμενες σκηνές, όπως αυτές διαδραματίζονται στην ταινία του 1993.
Άλλη μια φορά που η σιωπή κυριαρχεί όταν αυτός που αυτο-σαρκάζεται και ηγείται της ΠΑΕ Α.Ε.Λ. δεν έχει επιχειρήματα να αντιτάξει ή δεν είναι προς το συμφέρον του.
Άλλη μια φορά που αποδεικνύεται ότι αρέσκεται να προκαλεί, αλλά αρνείται να δεχτεί τις προκλήσεις.
Άλλη μια φορά που το γήπεδο σφύζει από τον παλμό των «χιλιάδων οπαδών».
Άλλη μια φορά που οι ευθύνες μετατοπίζονται, εθελοτυφλώντας για την πραγματικότητα.
Άλλη μια φορά που αντί να ασχολείται με τα αγωνιστικά χάλια της ομάδας του ασχολείται με αλλότρια.
Άλλη μια φορά που οι «πιστοί» συνεργάτες του συνεχίζουν να πράττουν το καθήκον τους, υπακούοντας στις εντολές του «αφεντικού».
Άλλη μια φορά που μικραίνει την ομάδα και την ιστορία της, τους φιλάθλους της, μα πάνω απ’ όλα τους πραγματικούς πρωταγωνιστές.
Άλλη μια φορά που επιχειρεί να πρωτοστατήσει στην κάθαρση του βαθιά αρρωστημένου ελληνικού ποδοσφαίρου!
Θέλετε κι άλλα; Ο κατάλογος είναι ατελείωτος.
Γνωστή πλέον εδώ και χρόνια η ίδια κουτοπόνηρη πρακτική. Τόσο οι προσωπικές δηλώσεις που στοχεύουν στην αυτοπροβολή, με ότι αυτό συνεπάγεται, όσο και οι χλευαστικές ανακοινώσεις της ΠΑΕ που συνυπογράφονται από Λαρισαίους παρέχουν τροφή για συζήτηση και αποπροσανατολισμό από αυτό καθεαυτό το πρόβλημα.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Μα φυσικά ότι αδυνατεί ν' αντιληφθεί και να υλοποιήσει τον τρόπο δόμησης, λειτουργίας και οργάνωσης ενός σύγχρονου και ιστορικού συλλόγου. Αυτονόητο είναι ότι δεν έχει τη δυνατότητα να πετύχει κάτι σημαντικό, καθότι με φτηνιάρικη επιλογή βαφής και εντερικές εκκενώσεις δεν βάφονται σωστά αυγά. Όποιος το αμφισβητεί μπορεί να αναζητήσει τον επί εποχής του αριθμό συμμετοχών των είκοσι τριών (23) από τους πενήντα έξι (56) αλλοδαπούς παίκτες που έχουν ήδη αποχωρήσει. Όσο για τους Έλληνες...
«Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον», είναι μία από τις σοφές ρήσεις του νομπελίστα ποιητή Γιώργου Σεφέρη.
Μετά τη συγκλονιστική του δήλωση ότι «η φετινή ΑΕΛ είναι η καλύτερη ΟΛΩΝ των εποχών, με εξαίρεση τη μεγάλη Λάρισα που κατέκτησε το πρωτάθλημα», τολμάει και να κηλιδώνει το όνομα της ομάδας και τον αγώνα του κόσμου. Η προσωπική του δήλωση για τη «γίδα στην πλάτη» είναι η πλήρης ισοπέδωση της ιστορίας της ομάδας.
Λαρισαίος δεν είναι, δεν έζησε, ούτε μπορεί να αντιληφθεί τα γεγονότα του Μαρτίου του 1988. Μπορεί να άκουσε, μπορεί να διάβασε, μπορεί να είδε κάτι οπουδήποτε, αλλά ήταν έξω από τον χορό, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Το κακό είναι ότι η ανούσια σύγκριση που επιχειρεί είναι αντίστοιχη μεταξύ άσπρου και μαύρου.
Το 1988 μπορεί να υπήρχε το 1% της θύρας 10, αλλά υπήρχε δίψα, όραμα, συσπείρωση και μια ομάδα που έπαιζε εκπληκτικό ποδόσφαιρο με τη συμμετοχή δεκαέξι (16) Λαρισαίων, δύο (2) Καρδιτσιωτών, ενός (1) Τρικαλινού, ενός (1) Σερραίου και δύο (2) αλλοδαπών, με σωστή επιλογή και διαχείριση από τον προπονητή και με μια διοίκηση που στήριζε και υποστήριζε το αγωνιστικό τμήμα.
Το 1988, η αγάπη του κόσμου για την ομάδα και η πασιφανής αδικία, οδήγησε αυθόρμητα τον κόσμο στο να ΚΟΠΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΑ ΔΥΟ, και να εναρμονιστεί ο άδικος κανονισμός με ότι ίσχυε διεθνώς.
Το 1988 δεν υπήρξαν δημόσιες προτροπές και απειλές, όπως αυτές που έγιναν πρόσφατα από τον πολυτάλαντο φίλο του δικηγόρο, για εθνικό διχασμό.
Το 1988 ήταν η επανάσταση κατά του κατεστημένου και επήλθε η απόλυτη δικαίωση.
Το 2019, το ίδιο πρόσωπο συμμετείχε και κατέστη συνυπεύθυνος ώστε η δική του αγάπη, η ΠΑΕ Παναθηναϊκός, να αποφύγει τον υποβιβασμό και να μπορεί τώρα να συμμετέχει στην ίδια κατηγορία με τη δική του ΠΑΕ, μετά την διακωμώδηση που έλαβε χώρα με την αλλαγή του κανονισμού αδειοδότησης.
Το 2020, με αποκλειστικά δική του υπαιτιότητα, δεν υπάρχει όραμα, δεν υπάρχει συσπείρωση, υπάρχει διχασμός και μια ομάδα αφελληνισμένη που κάθε μέρα που περνάει το όνομά της μικραίνει όλο και περισσότερο.
Το 2020, αντιλήφθηκε ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι καθαρό και χλευάζει για την τροπολογία της κυβέρνησης.
Μετά από όλα αυτά, αφού εισπράξει τα χρήματα που έχει ανάγκη, δικαιούται ακόμα να πιστεύει και να ελπίζει ότι θα βρεθούν θύματα που θα τον βοηθήσουν να ηρωποιηθεί.
Όπως έχω ξαναπεί, η ευκαιρία συσπείρωσης μέσω του Σωματείου της ΑΕΛ χάθηκε, χωρίς να μπω εκ νέου στη διαδικασία να αναλύσω λόγους και αιτίες. Η 16η Μαρτίου είναι μπροστά μας.
Ας αποδείξουμε ότι παραμένουμε διαφορετικοί.
Ας την κάνουμε ενεργή ιστορική επέτειο.
Ας συγκεντρωθούμε, ανήμερα της επετείου, όλοι στο ίδιο μέρος που ανακοινώθηκε η απόφαση.
Ας φωνάξουμε για την ΑΕΛ, περιφρονώντας τον κάτοχο των μετοχών.
Ας πράξουμε το ίδιο έξω από την περίφραξη της κεντρικής εισόδου τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά το τέλος κάθε αγώνα, φωνάζοντας συνθήματα υπέρ της ΑΕΛ, αφήνοντας στο περιθώριο τόσο τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ όσο και τους συγγενείς του.
Ας γίνουμε ενεργοί.
Ας βγούμε από τη χειμερία νάρκη που έχουμε περιπέσει.
Την 2α Φεβρουαρίου γιορτάζεται στο Πανξατόνι της Πενσιλβάνια η ετήσια ημέρα της μαρμότας, μετά την αφύπνιση από τη χειμερία νάρκη. Όποια και αν είναι η πρόβλεψη του Φιλ για τον χειμώνα, εδώ, σε τούτη την πόλη, αν παραμείνουμε στην ίδια κατάσταση, με το πάγωμα του χρόνου, ο χειμώνας θα συνεχίσει να παραμένει βαρύς για την ιστορία της Α.Ε.Λ.»
Δημήτρης Κ. Κούρος
*Στείλτε μας τα μηνύματά σας στο e-mail μας info@aelole.gr. Επίσης μέσω facebook τα μηνύματά σας εδώ.
