α. Σωματείο Α.Ε.Λ. (σε συνέχεια του προηγούμενου)
Όπως ήταν αναμενόμενο, το Σωματείο δεν προθυμοποιείται να δώσει απαντήσεις ίσως επειδή δεν έχει.
Ενώ όλα βαίνουν καλώς, εντελώς ξαφνικά, προκύπτει η εκπληκτική προσέγγιση του προέδρου του Σωματείου, την 26η Μαΐου 2020, στο ραδιοφωνικό σταθμό «Pressing 90,1» σχετικά με την ομάδα Κ-15. Αναμφισβήτητα είναι εποικοδομητικό να γίνεται δουλειά με αθλητές αυτής της ηλικίας, αλλά δεν αρκεί η θέληση και η προθυμία, δεδομένου ότι όλα διέπονται από κανόνες και την κατάλληλη οργάνωση. Πρώτα εξασφαλίζονται τα οφειλόμενα, στη συνέχεια ο προϋπολογισμός λειτουργίας της συγκεκριμένης ομάδας και τέλος μια τέτοια απόφαση λαμβάνεται μετά από ενημέρωση των μελών και έγκριση συγκεκριμένης πρότασης. Πέραν αυτών, κρίνεται απολύτως ασυμβίβαστο εκεί που φτύνεις ακόμη και να σκεφτείς να γλείψεις.
Δεν προσδοκά κανείς ότι η επικείμενη Γ.Σ. του Σωματείου πρόκειται να επιφέρει κάτι καινοτόμο. Όσοι συμμετάσχουν θα πράξουν το αυτονόητο! Να απαλλάξουν τη Διοίκηση από τις όποιες ευθύνες της, αρχής γενομένης με την…έκθεση της Εξελεγκτικής Επιτροπής.
Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη την πρόσφατη ανακοίνωση της ΠΑΕ περί αδειοδότησης, οι διοικούντες καλό θα ήταν να ενημερώσουν το Σώμα για την τύχη του υπομνήματος προς την Ε.Ε.Α., τι σκοπεύουν να πράξουν για τη συνέχεια, καθώς και το ποσό των χρημάτων που έχει λάβει το Σωματείο τη δεκαετία που διανύουμε, όσον αφορά την απόληψη του σταθερού ποσοστού δέκα τοις εκατό (10%) των καθαρών εισπράξεων τόσο της ΠΑΕ Α.Ε.Λ. 1964 όσο και της παρούσας.
β. Π.Α.Ε. Α.Ε.Λ.
Την 21η Μαρτίου 1979 δημοσιεύεται στο ΦΕΚ ο νόμος «Περί Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών» βάσει του οποίου τα πρωταθλήματα Α’ και Β’ εθνικών κατηγοριών γίνονται επαγγελματικά. Στον ίδιο νόμο, προβλέπεται η ρύθμιση χρεών των Σωματείων προς το Δημόσιο σε εξήντα (60) μηνιαίες δόσεις.
Μετά την κατάκτηση του κυπέλλου το 1985 και την επική κορύφωση του 1988 όλα αρχίζουν να λειτουργούν αντίστροφα. Οι διοικητικοί παράγοντες τόσο της πρώτης όσο και τής μοναδικής και ανεπανάληπτης επιτυχίας ποτέ δεν ευλόγησαν τα γένια τους. Η διετία που είχε προηγηθεί και ο άθλος που κατάφεραν, με όσα γεγονότα έλαβαν χώρα την περίοδο 1987-88, αλλά και η εξέλιξη της κατάστασης στην υγεία του Αείμνηστου Στέλιου Καντώνια δεν ήταν άλλη μια συνηθισμένη ημέρα. Η πρωτόγνωρη κατάκτηση της κορυφής της πυραμίδας δεν θα μπορούσε να έχει συνέχεια. Μια επιτυχία τέτοιου μεγέθους από μόνη της δημιουργεί αλυσιδωτές
αντιδράσεις. Ενδεχομένως κάποιοι «υπέρ το δέον αισιόδοξοι» να έτρεφαν ψευδαισθήσεις για παρόμοιους ή μεγαλύτερους άθλους, αλλά κάτι τέτοιο ήταν ανέφικτο:
α. Αποχώρησε ο πολυνίκης, πρωτομάστορας και πρώτος με διαφορά σε μέσο όρο βαθμολογικής συγκομιδής στην ιστορία της Α.Ε.Λ. στην Α’ εθνική, ο Γιάτσεκ Γκμοχ,
β. τα έσοδα βασίζονται στα εισιτήρια, στο ποσοστό του ΟΠΑΠ και στις διαφημίσεις, ενώ δεν υπάρχει οικονομικό τηλεοπτικό πακέτο,
γ. μετά από μια τέτοιου είδους επιτυχία θεωρείται απολύτως φυσιολογική η απαίτηση μεγαλύτερων οικονομικών απολαβών εκ μέρους των ποδοσφαιριστών,
δ. τόσο ο προπονητής, όσο και οι ποδοσφαιριστές είναι δεδομένο ότι στοχεύουν ψηλότερα και οι μεγαλοκαρχαρίες έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν το ανάλογο δέλεαρ,
ε. ο κορεσμός των παικτών, δεδομένου ότι ο μέσος όρος της ηλικίας στην αρχική ενδεκάδα ποτέ δεν ξεπέρασε το 26,3.
Ανεξαρτήτως λόγων και ενεργειών που είτε εκδηλώθηκαν έγκαιρα ή όχι για την απεμπλοκή του ομίλου ΒΙΟΚΑΡΠΕΤ από τα διοικητικά δρώμενα, άλλοι «παράγοντες» επεδίωξαν και μερίμνησαν για τη δρομολόγηση των εξελίξεων που αποσκοπούσαν στην απομάκρυνσή των διοικούντων, φυσικά στο όνομα της αγάπης τους για την…Α.Ε.Λ.
«Ετούτος ο ανήφορος κατήφορο θα φέρει», λέει μια λαϊκή ρήση. Κι ότι λέει ο λαός είναι σοφά ειπωμένο. Μετά τον ανήφορο που διήλθε η ομάδα με τους απανωτούς τελικούς Κυπέλλου, τις κατακτήσεις Κυπέλλου και Πρωταθλήματος ακολουθούν αμέτρητοι λανθασμένοι χειρισμοί σε όλους τους τομείς. Ο κατήφορος αρχίζει να αραχνοφαίνεται, αλλά ποιος έχει τη διορατικότητα, τη θέληση και τη δύναμη της παραδοχής μιας νωθρής και αρρωστημένης κατάστασης που όλο και επιδεινώνεται; Μετά από 18 συνεχείς παρουσίες στην Α’ εθνική τα αποτελέσματα του κατήφορου είναι γνωστά: «πέτρινα χρόνια», η μαύρη μέρα τής προσωρινής αποβολής λόγω χρεών, ο παρά λίγο υποβιβασμός στην ερασιτεχνική κατηγορία, το γύρισμα της πλάτης από τον κόσμο.
Με ποια λογική ο Μπατατούδης αγόρασε από τον αείμνηστο Παπανικολάου μια εταιρεία χρεωμένη με περισσότερο από μισό δις δραχμές είναι αδύνατο να εξηγηθεί, όσον αφορά τη διάρκεια βιωσιμότητας αυτής.
Τον Αύγουστο του 2001 εμφανίζεται στο προσκήνιο του ενδιαφέροντος για βοήθεια στην πολύπαθη Α.Ε.Λ. ο επιχειρηματίας Νίκος Σωτηρούλης.
Η πλήρης επιβεβαίωση του ορισμού «ακμή και παρακμή», ότι δηλαδή έχει συμβεί με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, τη Ρωμαϊκή και τη Βυζαντινή αυτοκρατορία, το χρηματιστήριο, ότι συμβαίνει ακόμη και με την ανθρώπινη ζωή. Ο κύκλος της πρώτης ΠΑΕ Α.Ε.Λ. κλείνει.
γ. ΠΑΕ Α.Ε.Λ. 1964
«Κάθε φορά που γεννιέται ένα παιδί, φέρνει κι ένα μήνυμα, πως ο Θεός δεν απογοητεύτηκε ακόμα απ’ τους ανθρώπους», λένε οι Κινέζοι.
Η βοήθεια για τη γέννηση του «δευτέρου παιδιού» της επαγγελματικής Α.Ε.Λ. προήλθε από τη Θεσσαλονίκη. Οι ΚΑΕ ΠΑΟΚ, Άρης και Ηρακλής με χρέη που ξεπερνούσαν τα 11 δις δραχμές ήταν στα πρόθυρα της καταστροφής, αλλά δεν ήταν οι μόνες. Οι ΚΑΕ Πανιώνιος, Νήαρ Ηστ και Γ.Σ.Λάρισας, καθώς και οι ΠΑΕ Πανιώνιος, Α.Ε.Λ., Πιερικός, Νάουσα και Καβάλα συμπλήρωναν το παζλ των χρεοκοπημένων εταιρειών με το συνολικό ύψος του χρέους να υπερβαίνει τα 50.000.000 ευρώ.
Δεν είναι παράδοξο το φαινόμενο οι Έλληνες να ξεσηκώνονται, να γκρινιάζουν και να αναθεματίζουν τους κυβερνώντες για αποφάσεις που αφορούν προσωπικές περικοπές, αλλά όταν αφορά τα υπέρογκα χρέη μιας ομάδας να μην ανοίγει μύτη! Προϋπήρξαν χρέη σωματείων που γράφτηκαν στο χιόνι, όπως φυσικά και άλλα που ακολούθησαν αυτής της απόφασης.
Οι πιέσεις των παραγόντων των σωματείων της Θεσσαλονίκης προς τον συμπολίτη τους Ευάγγελο Βενιζέλο για λύση στο οικονομικό πρόβλημα πιάνουν τόπο. Έτσι, την 9η Οκτωβρίου 2001, σε νόμο που αφορά θέματα «Ολυμπιακής Φιλοξενίας, Έργων Ολυμπιακής Υποδομής» προστίθενται και οι «άλλες διατάξεις», βάσει των οποίων οι χρεοκοπημένες ΚΑΕ και ΠΑΕ παίρνουν παράταση ζωής. Τα περιθώρια είναι στενά αφού «Η διαδικασία υπαγωγής στο καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης μπορεί να γίνει μέχρι τις 31.12.2001».
Την 15η Ιανουαρίου 2004, καταρτίζεται σε συμβολαιογραφείο της Λάρισας καταστατικό υπό ίδρυση εταιρείας με την επωνυμία «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΛΑΡΙΣΑΣ 1964 ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» και διακριτικό τίτλο «Α.Ε.Λ. 1964 Π.Α.Ε.». Το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας ορίστηκε στο ποσό των 150.000€, διαιρούμενο σε 5.000 μετοχές, ονομαστικής αξίας εκάστης των 30€.
Την 16η Φεβρουαρίου 2004, το Υπουργείο Ανάπτυξης έδωσε άδεια σύστασης και ενέκρινε το καταστατικό της υπό ίδρυση εταιρείας.
Την 10η Μαρτίου 2004, συγκροτείται το πρώτο Δ.Σ. της νέας εταιρείας, αποτελούμενο από τον Νίκο Σωτηρούλη ως πρόεδρο, τη Μαρία Ντούνα ως αντιπρόεδρο, τη Δήμητρα Βασιλάκου, τον Παναγιώτη Σερέτη και τον Δημήτρη Χατζή ως μέλη.
Κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά τη φυγή Μπατατούδη, κάποιοι «τράβηξαν κουπί» για να έρθουν τα αποτελέσματα της «νεογέννητης» ΠΑΕ. Οι δουλειά έγινε! Λίγες μέρες αργότερα, την 21η Μαρτίου 2004, στον αγώνα ΑΕΛ-Θρασύβουλος το μήνυμα είναι ξεκάθαρο!
Ποιος κορόιδεψε ποιον και σε τι; Πώς ακριβώς διοικείται ένας σύλλογος που ο χρηματοδότης του τον έσωσε από την κατρακύλα και τον ανέβασε μια κατηγορία; Πόσες πόρτες «χτύπησαν» οι επικριτές και τι απαντήσεις έλαβαν; Τι θα γίνονταν αν δεν αναλάμβανε ο Σωτηρούλης; Πού ήταν το πρόβλημα; Αν υπάρχουν απαντήσεις ας τις δώσουν αυτοί που πρέπει…
Την 30η Μαΐου 2004, με δηλωμένα 9.039 εισιτήρια και το σλόγκαν «ξαναρχόμαστε» η Α.Ε.Λ. επικρατεί του Ποντιακού Νέας Σάντας (5-1) και τερματίζει δεύτερη, πίσω από την Καστοριά, θέση που οδηγεί στη Β’ εθνική, ένα (1) βαθμό πάνω από τον τρίτο Ηλυσιακό που διοικείται από κάποιον…Κώστα Πηλαδάκη!
Ακολουθεί συνέντευξη του Νίκου Σωτηρούλη στην οποία δηλώνει ότι ο προϋπολογισμός της περιόδου 2003-04 ανήλθε στο 1.380.000€, συμπεριλαμβανομένης της μπουτίκ και του εμπορεύματος αυτής. Το ποσό που διέθεσε ο ίδιος ανήλθε σε 850.000€, που σημαίνει ότι το παθητικό της χρονιάς ήταν 530.000€.
Στην ίδια συνέντευξη, ο Σωτηρούλης αναρωτιέται και δηλώνει:
«Και τελικά τι θέλει αυτή η πόλη; Θέλει έναν πλούσιο πρόεδρο που να γράφει… την ίδια την πόλη και να εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα; Η πόλη θέλει έναν πρόεδρο που να φέρει δέκα παίκτες και να τους υποσχεθεί από 200.000.000 δραχμές και σε δύο χρόνια να χρωστάει η ομάδα δύο δις; Η απόφασή μας είναι οριστική. Καλούμε τον οποιονδήποτε πλούσιο επιχειρηματία…».
Συνεχίζεται…
Δημήτρης Κ. Κούρος
Δείτε επίσης εδώ: Η Α.Ε.Λ. νοσεί (2)
*Στείλτε μας τα μηνύματά σας στο e-mail μας info@aelole.gr. Επίσης μέσω facebook τα μηνύματά σας εδώ.
