Για αρχή, δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε αναφορικά με την απόφαση να κρεμάσει τα παπούτσια του και ο Τιμ Σπαρβ απάντησε πως:
«Δεν ξέρω αν το έχω καταλάβει ακόμη, νιώθω πολύ καλά, ήταν η καλύτερη απόφαση για μένα. Το τελευταίο διάστημα είχα αρκετά προβλήματα με την φυσική μου κατάσταση και ήταν αναπόφευκτο το φινάλε. Νιώθω πολύ τυχερός που έπαιξα ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο λαμβάνοντας πολλές παραστάσεις μαζί με συμπαίκτες από πολλές και διαφορετικές κουλτούρες. Τώρα είναι η ώρα να ξεκινήσω το επόμενο κεφάλαιο, θα μείνω στο ποδόσφαιρο καθώς από το καλοκαίρι θα ασχοληθώ με την προπονητική. Μου αρέσουν οι νεαροί παίκτες, θέλω να ασχοληθώ μαζί τους, με την εξέλιξή τους καθώς πιστεύω ότι έτσι θα εξελιχθώ και εγώ».
Ο Τιμ Σπαρβ πέρασε από τα ελληνικά γήπεδα φορώντας τη φανέλα της ΑΕΛ, τη σεζόν 2020-21, καταγράφοντας 19 συμμετοχές με ένα γκολ-ρουκέτα απέναντι στην ΑΕΚ, και συνεπώς δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε γι' αυτή του την... εμπειρία.
«Έχω γνωριμίες με άτομα από την Ελλάδα, παρακολουθώ λίγο το ποδόσφαιρό σας, όταν ήρθα είχα την ιδέα να βγω λίγο από τη ζώνη ασφαλείας μου, από ένα πιο οργανωμένο περιβάλλον, ήθελα να βιώσω κάτι διαφορετικό, οι παίκτες πρέπει να έχουν προσαρμοστικότητα. Είδα σκληρά εργαζόμενους και έξυπνους ανθρώπους στην ΑΕΛ, δεν το μετανιώνω αλλά ήταν κάτι διαφορετικό, ένας νέος κόσμος, είμαι καλύτερα πληροφορημένος πλέον για κάποια πράγματα, θα τα γράψω κάποια στιγμή στο βιβλίο μου. Σίγουρα όμως ο κάθε παίκτης θα πρέπει να είναι κάνει προσεκτική έρευνα όταν πηγαίνει σε μία ομάδα.», δήλωσε αφοπλιστικά για να συμπληρώσει: «Υπάρχει μεγάλη τρέλα στην Ελλάδα, το ποδόσφαιρο είναι θρησκεία για τους οπαδούς, το νιώθεις αυτό όταν περπατάς στον δρόμο. Κανείς δεν θέλει να υποβιβάζεται, για τους φιλάθλους της ΑΕΛ ήταν κάτι κακό, δεν μπορέσαμε να το εμποδίσουμε αλλά δεν μετανιώνω που πήγα εκεί».
Για το ποιους παίκτες ξεχώρισε στα γήπεδά μας, ο Σπαρβ απάντησε:
«Πολύ καλός ποδοσφαιριστής είναι ο Φορτούνης, ο ΠΑΟΚ επίσης είχε πολύ καλούς παίκτες, έπαιζε πολύ καλά απέναντί μας όπως και η ΑΕΚ. Ξεχωρίζω επίσης τον Μπαράλες του Αστέρα, πολύ δυνατός παίκτης που μπορούσε να σου επιβληθεί. Από συμπαίκτες μου θα πω τον Πινακά, πολύ αξιόλογος νεαρός παίκτης με δυνατότητες εξέλιξης. Οι καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος έχουν μεγάλη διαφορά από τις υπόλοιπες και αυτό δημιουργεί ανισορροπία, οι παραστάσεις που πήρα θα με βοηθήσουν για να γίνω καλύτερος προπονητής».
Για το ενδεχόμενο να γυρνούσε στη χώρα μας ως προπονητής:
«Κοίταξε υπάρχουν θετικά και αρνητικά, οι προπονητές τα δέχονται αυτά όταν έρθουν στην Ελλάδα, είναι καλό να ξέρεις που έρχεσαι, έχετε μια χώρα με καλό καιρό, καλό φαγητό και άλλα απλά ξέρεις... ότι μπορεί να φύγεις μετά από μερικούς μήνες. Οι πρόεδροι αλλάζουν προπονητή αμέσως, πρέπει να φταίει πάντα ο προπονητής, δεν θα δώσουν χρόνο να εξετάσουν τι πάει στραβά. Οφείλουμε να βλέπουμε τη γενική εικόνα και όχι να ευθύνεται για όλα ο κόουτς».
Ακολούθως, για το ποια από τις μεγάλες ομάδες θα του ταίριαζε ως στυλ για να αγωνιζόταν αν είχε την ευκαιρία, ο 34χρονος πλέον Φινλανδός υπογράμμισε:
«Δύσκολη ερώτηση, θέλω να σταθώ στο γεγονός πως ο ΠΑΟΚ σου βγάζει ότι είχε ξεκάθαρο πλάνο στο γήπεδο, σου έδειχνε το τι θέλει να παίξει. Το ίδιο βέβαια και ο Ολυμπιακός που είναι η μεγάλη δύναμη του πρωταθλήματος εδώ και πολλά χρόνια, όλοι τον κοιτάζουν ως πρότυπο και συγκρίνονται μαζί του».
Για τις κορυφαίες στιγμές στην καριέρα του:
«Αναμφίβολα η πρόκριση στο Euro με την Φινλανδία ήταν κάτι μοναδικό για μένα, πρώτη φορά που η χώρα μου πάει σε μεγάλο τουρνουά και μάλιστα με εμένα αρχηγό, την υπηρετώ από 15 χρονών με περηφάνεια, 19 ολόκληρα χρόνια. Επίσης ξεχωρίζω το πρώτο πρωτάθλημα που πήρα με τη Μίντιλαντ που ήταν και το πρώτο του συλλόγου. Τέλος επειδή είμαι μεγάλος υποστηρικτής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ένιωσα πολύ μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια όταν την αντιμετώπισα με τη Μίντιλαντ (σ.σ για τους «32» του Europa League με τον ίδιο να αγωνίζεται για 90 λεπτά και στα δύο παιχνίδια). Δεν ήμουν ποτέ ο πιο ταλαντούχος αλλά πιστεύω πως ήμουν από τους πιο αφοσιωμένους παίκτες γι' αυτό και έφτασα ψηλά, δεν μετανιώνω για τίποτα από όσα έκανα ή δεν έκανα».
Για τους πιο ξεχωριστούς συμπαίκτες αλλά και δυσκολότερους αντιπάλους που είχε ποτέ:
«Πολύ μεγάλοι παίκτες που πρόλαβα να αγωνιστώ μαζί τους ήταν οι Γιάρι Λιτμάνεν και Σάμι Χίπια, οι μεγαλύτεροι παίκτες που βγήκαν από τη Φινλανδία, ξεχωρίζω από τη νυν Εθνική τον Τεέμου Πούκι που είναι πολύ επιδραστικός, πέραν από τα γκολ που πετυχαίνει, σημαντικοί ακόμη οι Γκλεν Καμαρά και Λούκας Χραντέτσκι. Από τις ομάδες που αγωνίστηκα, θα έλεγα τον Γκάρεθ Μπέιλ, νιώθω τυχερός που έπαιξα μαζί του στη Σαουθάμπτον όταν ήμουν μικρός αλλά και ο Βίρτζιλ Φαν Ντάικ με τον οποίο ήμασταν συμπαίκτες στη Χρόνινχεν και τον αντιμετώπισα αργότερα στην καριέρα μου. Από αντιπάλους τώρα ο Λουκάκου είναι πάρα πολύ δυνατός, ο Ντε Μπρόινε είναι από τους αγαπημένους μου, βλέπει πράγματα που άλλοι δεν βλέπουν και παίρνει καλές αποφάσεις με τη μπάλα. Στην Ισπανία ο Ινιέστα ήταν απίθανος, δεν μπορούσες να τον πιάσεις, ξεχωριστοί αντίπαλοι οι Μπενζεμά - Πογκμπά από τη Γαλλία και οι Κιελίνι - Μπονούτσι από την Ιταλία, δεν μπορούσες ούτε καν να σκεφτείς να τους περάσεις, έβαζαν το χέρι τους και σε σταματούσαν, σαν τοίχος».
Η πρεμιέρα της Σουόμι στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του περασμένου καλοκαιριού εναντίον της Δανίας στο «Πάρκεν» σημαδεύτηκε από το σοκαριστικό περιστατικό της κατάρρευσης του Κρίστιαν Έρικσεν που πάγωσε όλον τον πλανήτη με τον Σπαρβ να το βιώνει έντονα:
«Η πρώτη αντίδραση ήταν σοκ, δεν ξέραμε τι έχει συμβεί, όλοι ένιωσαν σοκαρισμένοι, ήταν δραματικές οι στιγμές, δεν ξέραμε πως να παίξουμε ποδόσφαιρο μετά από αυτό, όλοι ένιωθαν πόνο. Δεν περιμένεις από αθλητές όπως αυτοί του επιπέδου του Έρικσεν που έχουν τα πάντα και περνούν συνεχόμενα από ελέγχους και εξετάσεις να πάθουν κάτι τόσο τραγικό».
Για την πρώην ομάδα του και προσεχή ευρωπαϊκή αντίπαλο του ΠΑΟΚ στο Europa Conference League, Μίντιλαντ:
«Για μένα η Μίντιλαντ είναι ομάδα πρότυπο, έχουν ξεχωριστή δομή και περιβάλλον, ξεκάθαρη ταυτότητα και στυλ παιχνιδιού, ξέρει τι θέλει να παίξει. Μου ταίριαξε σε προσωπικό επίπεδο γι' αυτό και έπαιξα τόσα χρόνια εκεί, πριν έρθω υπήρχε κρίση αλλά με την έλευση του Μάθιου Μπέναμ μπήκαν τα πράγματα σε τάξη. Έβαλε χρήματα και έχτισε το κλαμπ, κερδίσαμε τρόπαια και είχαμε σημαντικές ευρωπαϊκές συμμετοχές. Έχουν αυτή τη σκανδιναβική νοοτροπία που με ταπεινότητα και ομαδική δουλειά επιδιώκουν να κερδίσουν δίνοντας ωστόσο έμφαση και στις μικρές λεπτομέρειες που κρύβονται στα στατιστικά. Η φιλοδοξία τους είναι μεγάλη και το δείχνουν με κάθε ευκαιρία».
Για το αν έχει εικόνα από τη σημερινή ομάδα, περίπου 1.5 χρόνο από τη στιγμή που αποχώρησε:
«Έχω παρακολουθήσει κάποια παιχνίδια της. Κομβικός παίκτης για τη Μίντιλαντ είναι ο Εβάντερ, ο δημιουργός της ομάδας, η δύναμη πίσω από την επίθεση. Επίσης ξεχωρίζω τον Σβιατσένκο, γέννημα θρέμμα του συλλόγου, πολύ δυνατός κεντρικός αμυντικός. Είναι πολύ σημαντικό που δίνουν ευκαιρίες σε ντόπιους παίκτες, σε Δανούς και παιδιά από τις ακαδημίες να αναδειχθούν. Σε σχέση με το παρελθόν θεωρώ πως η Μίντιλαντ παίζει με μεγαλύτερη τακτική ευελιξία αλλά διατηρώντας τις ίδιες αρχές με πρέσινγκ ψηλά, ευελιξία στον αγωνιστικό χώρο και ικανότητα να απειλήσει από τις στημένες φάσεις».
Για τον Φινλανδό ποδοσφαιριστή της Πάφου και πρώην συμπαίκτη του στην Εθνική, Όνι Βαλακάρι, τον οποίο και συνέδεσαν με το μετεγγραφικό πλαίσιο του ΠΑΟΚ, έσταξε μέλι:
«Είναι πολύ καλός και προσαρμοστικός παίκτης, κοιτάζει πάντα μπροστά, σκοράρει πολλά γκολ για χαφ έχοντας γλυκό αριστερό πόδι, πατάει στην περιοχή και επιδιώκει να σουτάρει αλλά είναι καλός και στο να πασάρει τη μπάλα. Σίγουρα μπορεί να παίξει σε υψηλότερο επίπεδο, να γίνει σημαντικός και για την Εθνική μας. Θα του ταίριαζε να αγωνιστεί θεωρώ περισσότερο στην Ιταλία ή την Ισπανία».
Για τον τέλος, αφήσαμε τον Τιμ να βάλει αυτός τον επίλογο απαντώντας με ειλικρίνεια σε όλους όσοι τον θεωρούσαν μέχρι πρότινος ως πρότυπο αθλητή εκτός γηπέδων:
«O αθλητής δεν πρέπει να περιορίζεται αποκλειστικά στο άθλημά του αλλά να είναι και πρότυπο, εμείς οι ποδοσφαιριστές έχουμε την ευκαιρία να μιλάμε σε νεότερους, να τους εξηγούμε και πράγματα εκτός ποδοσφαίρου. Τα παιδιά πρέπει να δίνουν έμφαση στο σχολείο, να διαβάζουν, να διαμορφώνονται και πέραν από προφίλ τους στα γήπεδα. Μικρός ποτέ δεν υπολόγισα το πρόβλημα, ήμουν σε μία ποδοσφαιρική φούσκα, δεν σκεφτόμουν άλλα πράγματα πλην της μπάλας, μεγαλώνοντας κατάλαβα πως είχα την ευκαιρία να εμπνεύσω την κοινωνία, είχα τη δυνατότητα να παλέψω ώστε να αλλάξω κάποια πράγματα. Στις σκανδιναβικές χώρες κρίνουν πολύ θετικά το να τοποθετείται ένας παίκτης για τέτοια θέματα όπως οι συνθήκες εργασίας στο Κατάρ, ο ρατσισμός, η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα κλπ. Το ίδιο θα συνεχίσω να κάνω και τώρα που σταμάτησα το ποδόσφαιρο...»
