Μπορεί την περίοδο εκείνη ο Βορειοηπειρώτης άσος να μην ανήκε στο έμψυχο δυναμικό της ΑΕΛ, αλλά δεν έπαψε ποτέ να είναι ένας από εμάς, προνόμιο το οποίο κατέκτησε με την αξία και το ήθος με το οποίο υπηρέτησε την ομάδα μας κατά την χρονική περίοδο 1991-96.
Για τον ίδιο η Λάρισα ήταν η δεύτερη γενέτειρα, μετά την ηρωική Δερβιτσάνη όπου δεσπόζει εδώ και χρόνια η προτομή του κι αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται να ξεχάσουμε, όπως δεν είναι δυνατό να ξεχαστούν οι ανεπανάληπτες ενέργειες με τις οποίες «όργωνε» τους αγωνιστικούς χώρους με τις φανέλες της Λουφτετάρι, της Παρτιζάνι, της ΑΕΛ και της Εθνικής Αλβανίας, χώρα η οποία δικαίως του απέδωσε τον τίτλο του «θρύλου του ποδοσφαίρου».
Λευτέρη ψυχάρα, για πάντα ΑΕΛάρα!