Η
κανονική σεζόν της Super League ολοκληρώθηκε. Περιμένοντας την συνέχεια με τα
πλέι οφ για τον πρωταθλητή, την μάχη των 5-8 για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο και τα
πλέι άουτ για την παραμονή, μπορούμε εν είδη ανασκόπησης της χρονιάς, να
καταθέσουμε την δική μας πρόταση για την καλύτερη ενδεκάδα του πρωταθλήματος. Η
συντακτική ομάδα του https://stoiximatikesetairies.pro/ μελέτησε ξεχωριστά, ομαδα με
την ομάδα και θέση με θέση αυτούς που ξεχώρισαν φέτος και καταθέτει την
καλύτερη της ενδεκάδα, με σύστημα το δημοφιλές 4-2-3-1. Επίσης θα γίνει ειδική
αναφορά και στους παίκτες που ξεχώρισαν αλλά τελικά έμειναν στον… πάγκο. Ας τα
δούμε αναλυτικά:
Τερματοφύλακας
Στο
πρώτο μισό της σεζόν αυτός που είχε κλέψει τις εντυπώσεις με την απόδοση του
ήταν ο Κοτάρσκι. Σε πολλές μέτριες βραδιές του ΠΑΟΚ ήταν αυτός που κράτησε
όρθια την ομάδα και της επέτρεψε να διεκδικήσει αποτέλεσμα. Με κομβικές
επεμβάσεις, πάντα καλός με τα πόδια, θα έθετε σοβαρή υποψηφιότητα για καλύτερος
τερματοφύλακας του πρώτου γύρου. Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Χωρίς την
απαιτούμενη συγκέντρωση και με κάποια επιπόλαια λάθη, ακολούθησε την πτώση της
υπόλοιπης ομάδας του και έκλεισε την κανονική διάρκεια στον πάγκο, αρχικά λόγω
ίωσης και στην συνέχεια για λόγους αποφόρτισης.
Από
τις ομάδες εκτός big-5 ξεχώρισαν οι Τσάβες και Γκουκεσασβίλι. Ο πρώτος έχει το
σοβαρό μειονέκτημα του ύψους αλλά ήταν σταθερά πολύ καλός σε όλη την διάρκεια
της κανονικής περιόδου. Ισως ο καλύτερος τερματοφύλακας της Super League με τα
πόδια, είχε συμμετοχή σε πολλές επιθετικές μεταβάσεις της ομάδας του. Πολύ
καλός και κάτω από την εστία του, ενώ ακολουθώντας την τάση της εποχής, απέφυγε
τις πολλές εξόδους.
Ο
Γκουκεσασβίλι είχε μια άμυνα που δεν τον προστάτεψε αρκετά και ως εκ τούτου του
έδωσε την ευκαιρία να κάνει πολλές εντυπωσιακές επεμβάσεις. Κράτησε όρθιο τον
Πανσερραϊκό σε πολλά δύσκολα παιχνίδια και επιβεβαίωσε με εμφατικό τρόπο το
αξιόλογο βιογραφικό του. Η καλή του σεζόν επιβραβεύτηκε με την μεταγραφή του
στον ΠΑΟΚ, ενώ γι αυτόν ενδιαφέρθηκε και ο Αρης.
Την
θέση όμως κάτω από τα δοκάρια για την καλύτερη ενδεκάδας της κανονικής περιόδου
στην Super League κερδίζει ο Κωνσταντίνος Τζολάκης. Ο τερματοφύλακας του
Ολυμπιακού ήταν σταθερά καλός σε όλη την διάρκεια του πρωταθλήματος, με πολλές
κομβικές επεμβάσεις, ώριμος, ισορροπημένος και αρκετά βελτιωμένος στο παιχνίδι
με τα πόδια. Εξελίσσεται σε τερματοφύλακα παγκόσμιας κλάσης και με την
χρηματιστηριακή του αξία να ανεβαίνει συνεχώς, δείχνει να καθιερώνεται όχι μόνο
στον Ολυμπιακό αλλά και στην ενδεκάδα της Εθνικής.
Κεντρικοί Αμυντικοί
Εδώ
ο μόνος παίκτης εκτός big-4 που θέτει υποψηφιότητα για την καλύτερη ενδεκάδα
είναι ο Φαμπιάνο του Αρη, αλλά δύσκολα θα τον βάλει κανείς στους καλύτερους
δύο. Από τον Ολυμπιακό ο κλασάτος Κάρμο έμεινε σε πολλά ματς μακριά από τον
καλό του εαυτό, ενώ ο πιο σταθερός Ρέτσος κέρδισε τις εντυπώσεις τόσο με την
ποιότητα, όσο και με την σταθερότητα του. Στην ΑΕΚ Βίντα και Μουκουντί ήταν και
πάλι το καλύτερο δίδυμο, με τον Καμερουνέζο να κερδίζει οριακά την μάχη από τον
Κροάτη. Στον Παναθηναϊκό ξεχώρισε ο Ινγκασον που αποτέλεσε την σταθερά μέσα
στην σεζόν, παίζοντας με επιτυχία τόσο σαν δεξί, όσο και σαν αριστερό στόπερ.
Δίπλα του, δοκιμάστηκαν πολλοί, αλλά κανένας δεν μπορεί να μπει στην συζητηση
για θέση στην ενδεκάδα μας. Στον ΠΑΟΚ τέλος, ο σταθερός και πάντα αξιόπιστος
Κεντζιόρα έτρεχε να καλύψει την γενικότερα προβληματική ανασταλτική λειτουργία
της ομάδας του και ξεχώρισε. Ηταν η σταθερά στο αμυντικό διδυμο της. Δίπλα του
έπαιξαν Μιχαηλίδης, Κόλεϊ, Λόβρεν και στο τέλος ο Βιετέσκα και ο καθένας για
διαφορετικούς λόγους, δεν μπορεί να μπει στην κουβέντα.
Το
βασικό μας δίδυμο θα έχει τον Ρέτσο και στην αρκετά οριακή μάχη μεταξύ
Μουκουντί, Ινγκασον και Κετζιόρα, νικητής θα είναι ο Πολωνός.
Πλάγια Μπακ
Στα
δεξιά είχαμε πολλές δυνατές παρουσίες και η επιλογή αποδείχθηκε δύσκολη. Ο
Ροντινέι ξεχώρισε με την κλάση και την ποιότητα του. Αμυντικά εκτέθηκε λιγότερο
από προηγούμενες χρονιές αλλά έπαιξε αρκετά και ως δεξιός εξτρέμ. Ρόλο είχε και
ο Κοστίνια που με το πέρασμα των αγωνιστικών κατάφερε να κερδίσει την
εμπιστοσύνη του προπονητή του. Ο Ρότα ήταν και πάλι σταθερά για την ομάδα του,
είχε καλές και μέτριες εμφανίσεις αλλά συνολικά δεν έφτασε στο επίπεδο άλλων.
Στον Παναθηναϊκό ξεχώρισε ο Βαγιανίδης. Νιάτα, ταλέντο, ποιότητα και πολλές
καλές εμφανίσεις, κυρίως στο δεύτερο κομμάτι της σεζον. Του λείπει ακόμα η
ισορροπία, αφού είναι εμφανώς καλύτερος στα επιθετικά του καθήκοντα. Στον ΠΑΟΚ
διακρίθηκε ο Οτο. Εμπειρος, σταθερός, απόλυτα ισορροπημένος, κατάφερε να διασωθεί
από την προβληματική μεσοαμυντική λειτουργία της ομάδας του. Σε κάποια ματς,
έπαιξε με την ίδια επιτυχία και στο αριστερό άκρο της άμυνας. Θέση στην
κουβέντα μας αξίζει και ο Τσάπρας του Λεβαδειακού που δικαίως έχει μπει στο
στόχαστρο του big 5. Δυνατό κορμί, ένταση, αντοχή, καλός και στα επιθετικά του
καθήκοντα, δεν φτάνει την ποιότητα των άλλων, αλλά αφήνει υποσχέσεις. Τελική
επιλογή θα είναι ο ισορροπημένος Οτο. Ροντινέι και Βαγιανίδης είχαν πιο
εντυπωσιακή παρουσία, αλλά δεν ήταν εξίσου καλοί στα αμυντικά τους καθήκοντα.
Στα
αριστερά είχαμε τον Μπάμπα Ράχμαν με δυνατές εμφανίσεις και σημαντική
συνεισφορά στο σκοράρισμα, αλλά μόνο στο πρώτο κομμάτι της σεζόν. Θα ήταν
βασική επιλογή για την καλύτερη ενδεκάδα του πρώτου γύρου, αλλά με τίποτα για
ολόκληρο το πρωτάθλημα. Κουρασμένος, με θέματα τραυματισμού, δεν τους έδωσαν
ανάσες, έχασε την πνευματική του ισορροπία και έκανε προβληματικό δεύτερο γύρο.
Στην θέση ξεχωρίζει ο Μλαντένοβιτς του Παναθηναϊκού. Τράβηξε όλο το βάρος στην
θέση του αριστερού μπακ, αφού ο Μαξ πήρε πολύ λίγο χρόνο. Ηταν και πάλι πολύ
καλός επιθετικά και αρκετά βελτιωμενος αμυντικά. Κερδίζει την θέση στην
καλύτερη ενδεκάδα. Με απόδοση πολύ κοντά σε αυτή του Σέρβου έχουμε τον Φαρές
του Πανσερραϊκού, τον Αθανασίου του Ατρομήτου και λίγο πιο πίσω τον Βήχο του
Λεβαδειακού. Κλασάτος, καλός και στις δύο πλευρές του γηπέδου αλλά με κάποια
πτώση στο τελευταίο κομμάτι της κανονικής διάρκειας, ο Φαρές είναι το νο2 στη
θέση. Ακούραστος με καλές εντάσεις, χωρίς να υστερεί σε ποιότητα, ο Αθανασίου
που ήδη έχει κλείσει στον Ολυμπιακό. Ενώ ο Βήχος ξεχώρισε με την σταθερότητα
του και τα πολύ ποιοτικά του χτυπήματα.
Κεντρικά Χαφ
Ο
Πινέδα μπορεί να μην έπιασε το αγωνιστικό του ταβάνι αλλά είναι ένα πλήρες
κεντρικό χαφ με σύγχρονα στοιχεία που ακόμη και έτσι δεν μπορεί να χάσει την
θέση του από την καλύτερη ενδεκάδα της χρονιάς. Ενταση, ταχύτητα, πρέσινγκ και
ποιότητα στις αποφάσεις του, ένα πολυεργαλείο πολυτελείας που μπορεί να
βοηθήσει και σε άλλες θέσεις της ενδεκάδας. Δίπλα του θα επιλέξουμε τον Ουναί.
Ο παίκτης που γλυκαίνει το κέντρο του Παναθηναϊκού, με ποιοτικά τρεξίματα και
καλό χειρισμό της μπάλας. Οποτε χρειαστηκε βοήθησε και στο “10”. Ισως δεν
είδαμε τον καλύτερο του εαυτό, αλλά είχε στιγμές που επιβεβαίωσε οτι είναι
παίκτης που ανήκει στο υψηλότερο επίπεδο.
Την
θέση τους στην πρώτη ενδεκάδα έχασαν οριακά ο Μουζακίτης με τον Καμαρά. Ο
μικρός του Ολυμπιακού καθιερώθηκε στην βασική ενδεκάδα, κέρδισε θέση και στην
εθνική ομάδα και με την ποιότητα που παίζει την θέση, αναμένεται να κάνει
μεγάλη καριέρα. Ο Καμαρά πέτυχε κομβικά γκολ και έδωσε βαθμούς στον ΠΑΟΚ. Ηταν
ο καλύτερος χαφ της ομάδας του, που όμως συνολικά είχε προβληματικό κέντρο.
Στην ροή του παιχνιδιού είχε αρκετά θέματα και σε κάποια παιχνίδια του έλειψε η
συγκέντρωση.
Από
τους υπόλοιπους, ο Εσε ήταν κάπως πεσμένος σε σχέση με πέρσι, ο Αράο έπεσε πολύ
στο δεύτερο γύρο και ο Μόντσου εξελίχθηκε σε κομβικό παίκτη για την λειτουργία
του Αρη, αλλά ακολούθησε κι αυτός τα σκαμπανεβάσματα της υπόλοιπης ομάδας.
Μεσοεπιθετικοί
Στις
τρεις θέσεις πίσω από τον φορ ξεχώρισαν πολλοί παίκτες και η τελικη επιλογή δεν
ήταν καθόλου εύκολη. Στο “10” είχαμε την περίπτωση του Μανού Γκαρσία που με τις
ποιοτικές του ενέργειες ξεχωρισε στο πρώτο γύρο του πρωταθλήματος. Η μεταγραφή του στην
Σπόρτινγκ Κάνσας Σίτι όμως, έκοψε την χρονιά του στη μέση. Στον πρώτο γύρο ήταν
ο καλύτερος στην θέση. Ο Κωνσταντέλιας έχασε μέρος της προετοιμασίας λόγω
τραυματισμού και κάποια ματς στην συνέχεια λόγω ίωσης. Φέτος δοκιμάστηκε σε
έναν ρόλο πιο κοντά στην περιοχή και έδειξε λιγότερα πράγματα στην δημιουργία.
Τον παρέσυρε η γκρίζα εικόνα της ομάδας του, ενώ σε αρκετές κομβικές φάσεις δεν
έκανε τις καλύτερες επιλογές. Την θέση στην καλύτερη ενδεκάδα θα την πάρει ο
Τσικίνιο, που σε κάποια παιχνίδια βοήθησε και σε άλλα σημεία του γηπέδου.
Πολυσύνθετος, με καλές εντάσεις, αντοχή, πρέσινγκ και ποιοτικές αποφάσεις,
συνολικά ήταν ο καλύτερος στην θέση.
Την
θέση του αριστερού εξτρέμ κερδίζει με σχετική άνεση ο Τζούρισιτς του
Παναθηναϊκού. Παίρνει πολύ υψηλό βαθμό στα επιθετικά του καθήκοντα, τόσο στην
δημιουργία, όσο και στην εκτέλεση. Η άμυνα ποτέ δεν ήταν το δυνατό του σημείου
αλλά συνολικά δεν εκτέθηκε ούτε σε αυτόν τον τομέα. Για τον δεύτερο εξτρέμ της
ενδεκάδας μας υπήρξαν πολλοί υποψήφιοι. Ο Μαρσιάλ είχε τις στιγμές του, αλλά
συνολικά έμεινε μακριά από τον καλό του εαυτό. Ο Τετέ ήταν καλός από το
ξεκίνημα της σεζόν, αλλά υστέρησε κάπως σε ουσία. Αποκάλυψη, ειδικά στον
δεύτερο γύρο, ήταν ο Καλτσάς που είχε ηγετικό ρόλο στο πολύ καλό σερί του
Αστέρα Τρίπολης. Πολύ ανεβασμένος και ο Ζέλσον Μάρτινς του Ολυμπιακού, με
κάποια πολύ καλά παιχνίδια στο ενεργητικό του και αρκετά ¨γεμάτα” νούμερα.
Τελείωσε την κανονική περίοδο της Super League με έξι γκολ και έξι ασίστ. Με θέματα τραυματισμού
ολοκλήρωσε την κανονική διάρκεια ο Ζίφκοβιτς. Παίκτης που προσφέρει πάντα στον
ανασταλτικό τομέα, αλλά φέτος στηρίχθηκε σε αναλαμπές και δεν μπόρεσε να φτάσει
τα περσινά εντυπωσιακά του νούμερα. Πολύ καλές εντυπώσεις άφησε και ο Ντιέγκο
Νους του ΟΦΗ. Παίκτης με ταχύτητα και πολύ καλή τεχνική αλλά και αρκετά νεύρα.
Ολοκλήρωσε την σεζόν με επτά γκολ, δύο ασίστ, δέκα κίτρινες και δύο κόκκινες
κάρτες. Με οριακή διαφορά την θέση στο άλλο άκρο της επίθεσης μας, θα την
δώσουμε στον Μπάμπη Κωστούλα. Ο νεαρός του Ολυμπιακού επιβεβαίωσε τα πολύ καλά
λόγια που ακούγονταν γι αυτόν. Ο Ελ Καμπί δεν του άφησε χρόνο στην κορυφή της
επίθεσης, αλλά ακόμα και στις θέσεις πίσω από τον φορ είχε πολύ δυνατές
εμφανίσεις και ήταν κομβικός παίκτης σε αρκετές από τις μεγάλες νίκες του
φετινού Ολυμπιακού.
Σέντερ Φορ
Μετρημένες
οι επιλογές για την κορυφή της επίθεσης, αφού στις τρεις από τις τέσσερις
ομάδες του big-4, υπήρξε πρόβλημα στην θέση. Ο Ιωαννίδης ήταν σταθερά μακριά
από τον καλό του εαυτό, ο Λιβάι Γκαρσία πουλήθηκε τον χειμώνα και στον ΠΑΟΚ
έκλεισαν την σεζόν με βασικό τον Σαμάτα, που είχε ξεκινήσει ως τέταρτη επιλογή
για την θέση. Οι τρεις που ξεχώρισαν είναι και οι τρεις πρώτοι σκόρερ της
κανονικής περιόδου.
Ο
Μπετανκόρ που κατάφερε να πετύχει 16 τέρματα με τον Πανσερραϊκό και έχοντας να
δώσει ακόμα δέκα παιχνίδια στα πλέι άουτ είναι το φαβορί για τον τίτλο του
πρώτου σκόρερ της χρονιάς. Ο Μορόν με τα 15 γκολ, που παρά την νωχελικότητα του
μέσα στο γήπεδο, ήταν και πάλι ο μόνιμος σκόρερ του Αρη, με ορισμένες
εντυπωσιακές ενέργειες μέσα στην σεζόν. Και βέβαια ο Ελ Καμπί, πραγματικό
λαχείο για τον Ολυμπιακό, ο παίκτης που ξέρει να βρίσκεται πάντα στην σωστή
θέση και να μυρίζεται το γκολ. Παρά τα χαμένα πέναλτι, πέτυχε 15 τέρματα και με
διαφορά στήθους από τον πιο κλασάτο αλλά και πολύ πιο μπλαζέ Μορόν, κερδίζει
την θέση στην καλύτερη ενδεκάδα της κανονικής περιόδου.
Συμπερασματικά
η καλύτερη ενδεκάδα της κανονικής διάρκειας της Super League απαρτίζεται από
τους: Τζολάκη - Οτο, Ρέτσο, Κέντζιόρα, Μλαντένοβιτς - Πινέδα, Ουναί - Κωστούλα,
Τσικίνιο, Τζούρισιτς - Ελ Καμπί.
