«Το πρωτάθλημα είναι ο πρωταρχικός μας στόχος. Η ομάδα ανήκει στη μεγάλη κατηγορία. Πουθενά αλλού. Ομως η ΑΕΛ είναι μία ομάδα που πάντα 'κυνηγάει' τη διάκριση στο Κύπελλο και θέλουμε να προχωρήσουμε στο θεσμό».
Υπάρχει όμως άγχος για την επίτευξη του μεγάλου στόχου;
«Κοίτα να δεις. Η ΑΕΛ είναι μία μεγάλη ομάδα και η πόλη είναι ποδοσφαιρική. Ολοι ασχολούνται μαζί της. Υπάρχει πίεση, ειδικά αν είσαι και Λαρισαίος όπως εγώ και ορισμένα άλλα παιδιά. Αλλά είμαστε επαγγελματίες και πρέπει να διαχειριζόμαστε τέτοιες καταστάσεις».
Το «χάι λάιτ» της χθεσινής του εμφάνισης ήταν η απόκρουσή του στο σουτ του Σνάιντερ δευτερόλεπτα πριν το φινάλε της παράτασης. Του ζητήσαμε να «θυμηθεί» τη φάση:
«Θα ήταν άδικο να δεχθούμε εκεί ένα γκολ, καθώς ήμασταν καλύτεροι. Δεν ξέρω αν ήμουν τυχερός ή όχι που το 'έβγαλα'», είπε σχετικά, ενώ μας μίλησε και για τη ψυχολογία του γκολκίπερ στη «ρώσικη ρουλέτα» των πέναλτι. «Δεν έχεις να χάσεις κάτι, παρά μόνο να κερδίσεις. Ετσι το βλέπω. Δεν έχουμε (σ.σ. οι πορτιέρε) τίποτα να φοβηθούμε. Αν αποκρούσεις κάποιο πέναλτι και η ομάδα σου προκριθεί, τότε γίνεσαι πρώτος μάγκας. Ετσι νιώθω. Είσαι χαλαρός και ο Θεός θα σου φέρει ότι είναι...».
Αν υπάρχει κάτι που να τον «φοβίζει» ενόψει της νέας σεζόν που φαίνεται πως θα είναι άκρως απαιτητική:
«Το μόνο με φοβίζει όπως λες είναι που δεν ξεκινάει το πρωτάθλημα. Είμαστε το πρώτο φαβορί και νομίζω πως το δείξαμε χθες. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, αρκεί να είμαστε σοβαροί και να δουλεύουμε σωστά»
Για το πώς θέλει να τον βρει το φινάλε της χρονιάς:
«Το μόνο που σκέφτομαι είναι να έχει ανέβει η ομάδα. Να είναι πρώτη στον όμιλο και να έχει κερδίσει το μπαράζ (σ.σ, μεταξύ των πρώτων των δύο ομίλων). Κατά τη γνώμη μου είναι λάθος να ανεβαίνει απευθείας μόνο μία ομάδα. Θέλω στο φινάλε της χρονιάς να είμαστε και πάλι εκεί που ανήκουμε, γιατί η ΑΕΛ ανήκει στη μεγάλη κατηγορία».
Κλείνοντας αποκάλυψε πως έγινε γκολκίπερ:
«Εκεί με έβαζε ο αδερφός μου όταν παίζαμε πιτσιρικάδες, γιατί εκείνος και τα τα άλλα παιδιά ήταν μεγαλύτερα και ήθελαν να παίζουν μέσα. Ετσι εγώ ως ο μικρότερος έπαιζα τερματοφύλακας (σ.σ. γέλια). Να σου πω την αλήθεια αισθανόμουν ξενερωμένος, όμως μου έκανε καλό. Δεν το καταλάβαινα τότε, αλλά εκ των υστέρων μου έκανε πολύ καλό!».
